Sri Lanka

Sri Lanka

Sri Lanka is een ontzettend veelzijdig land. Het heeft de mooiste stranden, koele bergen, kilometerslange theeplantages, vele nationale parken, eilanden en een rijke onderwaterwereld. Daarnaast barst het eiland van de cultuur en historie. Ondanks dat het land slechts zo groot is als Belgie en Nederland bij elkaar, zorgt de diversiteit ervoor dat het reizen over het eiland aanvoelt als het reizen over een heel continent.

De reis van Nepal naar Sri Lanka was nog een flinke. Eerst van Kathmandu naar Delhi gevlogen en dezelfde dag nog naar het zuidelijk gelegen Chennai (beter bekend als Madras). In Chennai kostte het ons uren om het hotel te vinden, omdat de locatie van booking.com niet klopte, super! Uitendelijk midden in de nacht alsnog gevonden en de volgende dag hebben we daar wat rondgelopen, maar we kregen een heel ander India te zien dan in het Noorden. Ze spreken in Chennai een andere taal (Tamil) en het lijkt er veel meer ontwikkeld dan in het Noorden. We spraken er een jongen uit het Noorden van India en die vertelde ons dat de Tamils in India weigeren Hindi te spreken en dat hij dus met ze moest communiceren in het Engels, dus in dat opzicht zijn de Friezen bij ons zo erg nog niet!

Vanuit Chennai vlogen we vervolgens midden in de nacht naar Negombo, een stadje op een uur rijden van Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Gelukkig werden we om 3u snachts keurig netjes opgewacht door de chauffeur van onze homestay (of eigenlijk de buurman) en naar het hotel gebracht.

De Westkust

De eerste dag hebben we wat rondgelopen in Negombo, wat niet een heel bijzondere plaats is met een behoorlijk vervuild strand. We besloten de volgende dag maar direct door te reizen naar de mooiere stranden aan de westkust. We waren wel toe aan wat relaxen op het strand na de hectiek in India en de hikes in Nepal.

We besloten de trein te pakken naar Bentota, een kustplaatsje zo'n 50km ten zuiden van Colombo. De treinrit er naartoe was prachtig. Colombo zelf niet heel bijzonder, vooral erg druk.. We kwamen er direct achter hoe belachelijk goedkoop treinreizen in Sri Lanka is. Van Negombo naar Bentota was ongeveer 3,5 uur reizen en het koste ons nog geen euro per persoon. Het eerste stuk naar Colombo konden we alleen 3e klas reizen (wat staan in een overvolle trein betekent). Maar het stuk van Colombo naar Bentota hadden we al vrij snel een zitplek in de behoorlijk comfortabele 2e klas. Het spoor bleef de hele rit niet verder dan een paar honderd meter verwijderd van de prachtige kustlijn en op sommige stukken kon je het water bijna aanraken. Ook de stationnetjes onderweg waren plaatjes, met onze bestemming, Bentota, als het mooiste plaatje. Vanuit de trein kon je zo het strand op lopen.

In Bentota werden we opgewacht door verscheidene tuktuk drivers die ons wel accommodatie aan konden bieden. We zijn er met eentje meegelopen en konden kiezen uit accommodaties uit de hele familie. Het hotel van zn zus, het guesthouse van zn neef of de homestay van zn tante. Er was voldoende keuze, want het is in augustus en september laagseizoen aan de westkust, we waren praktisch de enige toeristen in het plaatsje. Uiteindelijk een leuke homestay gevonden met slechts 1 kamer, dus de gastvrouw en haar familie hadden alle tijd om ons in de watten te leggen. Hier hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de Sri Lankaanse keuken.. Erg lekker allemaal! Deels vergelijkbaar met India (rijst met allemaal groente, kip en vis curry's) maar dan met een extra toevoeging, fruit! Overal in Sri Lanka groeit tropisch fruit en dus hebben we overal waar we waren heerlijke fruitshakes en fruitsalades genuttigd.

In Bentota hebben we lekker een dagje onder een palm gelegen en genoten van de prachtige zonsondergang (voordeel van verblijven aan de westkust). De volgende dag kwam een droom van Merel uit. Het in de zee mogen laten van een baby zeeschildpad. Bij een conservatiecentrum niet ver bij Bentota vandaan mogen rond zonsondergang toeristen voor een kleine vergoeding babyschildpadjes de grote blauwe in laten gaan. De vergoeding wordt gebruikt voor het beschermen van de zeeschildpad en het verzorgen van gewonde dieren. Er gaan echter ook geluiden dat deze manier van conservatie onnatuurlijk is en dat het de overlevingskans van de schildpadden niet vergroot.. Wie het weet mag het zeggen..

In ieder geval heb ik Merel zelden zo gelukkig gezien.. Onder het genot van wederom een adembenemende zonsondergang mocht Merel 2 schildpadjes de zee in laten. Prachtig gezicht, zo'n klein beestje dat instinctief weet waar hij naartoe moet kruipen. Je vraagt je alleen af hoe zo'n ienieminie beestje in godsnaam moet overleven in de grote oceaan.. Maar we weten natuurlijk zeker dat de twee die Merel heeft begeleid het gaan redden!

De Zuidkust

Vanuit Bentota hebben we de trein weer gepakt naar onze volgende bestemming in het uiterste zuiden van Sri Lanka, Mirissa. Mirissa is (normaliter) een vrij toeristische plaats met als bekendste trekpleister de mogelijkheid om walvissen te spotten. Ook hier hadden we weer ruime keuze uit accommodaties en een goede onderhandelingspositie, aangezien ook hier weinig toeristen waren. Uiteindelijk een plekje gekozen vlakbij het strand met de liefste meneer die we ooit zijn tegengekomen. We zouden hier 3 nachtjes blijven.. Het werden er 4.. En we hadden er eigenlijk beide wel twee weken willen blijven, ware het niet dat we ook nog graag andere delen van Sri Lanka wilden zien. We werden zó in de watten gelegd... Gratis thee en koffie, whenever you want.. Een ENORM ontbijt compleet met een heerlijk vers fruitsapje en mega fruitsalade. Hij regelde een scooter voor ons voor een appel en een ei, de was werd gedaan, hij zette ons meerdere malen persoonlijk op de bus, hij liet iemand in een palmboom klimmen om ons een kokosnoot te laten proeven, hij vroeg elke keer als we kwamen of hij nog iets voor ons kon betekenen en zo kan ik nog wel even doorgaan.. Kosten? 12 euro voor 2 personen incl mega ontbijt en uitstekende service.

Goed.. Dat moest even gezegd.. Nu de zuidkust zelf.. Echt PRACHTIG. Doordat het 'regenseizoen' was in het westen en zuiden van Sri Lanka, was het erg rustig qua toerisme en dat komt de stranden zeker ten goede. Van prachtige door palmbomen overschaduwde witte stranden, tot stranden waar de jungle praktisch tot het water reikt. Alles kilometers lang, schoon en de enige mensen die je tegenkomt zijn vissers die je vrolijk lachend welkom heten. En wat betreft de regen.. Misschien 3 drupjes gehad in 4 dagen. Het enige waaraan je kon merken dat het regenseizoen was, was het feit dat de zee hoger stond en ruiger was dan anders (wat overigens weer prachtplaatjes opleverde door de hoge golven).

We hebben met de scooter ook nog even een bezoekje gebracht aan de paalvissers. Een bijzonder gezicht.. Circa 100m de zee in zitten tientallen vissers met hun hengeltje en een plastic zakje voor de gevangen vis rustig op een paal te vissen. Daarnaast hebben we Galle bezocht en het oude fort, waar nog veel oud Nederlandse gebouwen te vinden zijn. Een soort tropische versie van Volendam zou ik het willen noemen.

Mirissa zelf was ook absoluut de moeite waard. Naast ons guesthouse zat een superleuke beachbar met hangmatten en gratis ligstoelen waar we zeker 2 dagen hebben doorgebracht en 's avonds was het erg gezellig op de 'main beach'. Restaurantjes zetten letterlijk tot aan het water stoelen en tafels op het strand en spreiden de die ochtend vers gevangen vis uit voor het restaurant. Heerlijk om zelf je vis uit te kiezen en die naar smaak te laten bereiden.

Ondanks dat we niet meer op walvistocht zijn gegaan door de ruige zee en Merel haar gevoeligheid voor zeeziekte, waren Mirissa en omgeving echt een geweldige bestemming. Genoeg reden om nog wat langer in het zuiden te blijven en door te reizen naar Tangalle.

In Tangalle zaten we in een leuke beachbungalow en genoten we nog twee dagen van het ontspannen strandleven. Tangelle heeft een breed strand dat zich circa 10 kilomter uitstrekt en waar je bij een wandeling nauwelijks andere mensen tegenkomt. Ook hier hebben we een scootertje gehuurd om de nabijgelegen stranden te verkennen. We kwamen onder anderen bij een 'blowhole' uit Het is een soort gat in de rotswand die leidt naar de zee, waar af en toe metershoog water omhoog gespoten wordt, best indrukwekkend om te zien! (Alleen lastig te timen met de camera, want je weet nooit wanneer ie komt). Verder in de omgeving van Tangalle wederom schitterende baaien en met palmen bedekte stranden, wat een leven!

The Hill Country - Ella

Na het weekje ontspannen en bijkomen aan de kust, werd het weer tijd om wat meer actief te worden. Op weg naar de hill country! Gezellig in een overvolle bus voor 6 uur lang op weg naar Ella. De bus is overigens net zo goedkoop als de trein, we betaalden voor dit ritje zo'n 1,50 per persoon. In ruil voor deze kleine vergoeding kregen we een staanplaats aangeboden met uitzicht op de bagage. De bus werd echter steeds voller en voller en het werd dus ook met de minuut gezelliger. We hadden wat teveel(!) betaald voor de bus, dus de conducteur voelde zich blijkbaar wat schuldig en hield vervolgens zitplekken voor ons vrij toen er eindelijk wat mensen uit moesten.. Aardig gebaar.. De rest van de rit zagen we het landschap langzaam steeds heuvelachtiger worden en de uitzichten werden met de minuut mooier. Waar we in Nepal doodsangsten uitstonden bij dit soort busritten, was dat in Sri Lanka niet het geval. De wegen zijn hier over het algemeen zeer goed (wel laat ook hier het rijgedrag van de buschauffeurs soms wat te wensen over..).

In Ella hadden we wederom een leuk gesthouse met ontzettend lieve eigenaren. Dit jonge stel was nog niet zo lang geleden begonnen en zat nog vol energie om het de gasten naar de zin te maken. Ook hier elke ochtend een uitgebreid en wisselend ontbijt.. Heerlijk om je dag zo te starten met prachtig uitzicht van ons balkon.

De eerste dag hebben we de scooter van de eigenaar gehuurd en zijn we de theeplantages in gegaan. Gewéldig om hier met je scootertje doorheen te rijden. Tot zover je kan kijken heuvels bedekt met theeplantages. Super groen en super mooie patronen in de plantages. We besloten naar Liptons (jawel DE Lipton) Seat te rijden. Dit is een plek op een berg vanwaar Sir Lipton het beste uitzicht had op zijn imperium. Een prachtige rit door de plantages omhoog en onderweg zie je de mensen de jonge theeblaadjes plukken en te drogen leggen. Helaas konden we niet helemaal bij de top komen, want de dag daarvoor was een groep toeristen aangevallen door een zwerm 'bumblebees', een soort hommels. We werden dus vriendelijk doch dwingend verzocht om een paar honderd meter voor de top rechtsomkeert te maken. We besloten een andere weg terug te nemen om zo nog meer te kunnen genieten van de prachtige omgeving. Echter liet de GPS ons een beetje in de steek en bleek googlemaps niet helemaal up-to-date, dus het was vaak weer omkeren en een ander weggetjes proberen. Gelukkig was daar een super vriendelijke local die besloot circa 10km met zn motorbike met ons mee te rijden om te laten zien hoe we weer in Ella konden komen. En waar we in andere landen dan vaak om een flinke vergoeding werden gevraagd, was dit gewoon een zeer vriendelijk gebaar van deze man. En dit is niet de enige keer dat we gevraagd of ongevraagd heel goed zijn geholpen door locals, zonder dat ze iets van ons terug verwachten, top!

We hebben nog een waterval bekeken waar locals met van alles en nog wat bezig zijn. Zwemmen, zich wassen, de was doen, tandenpoetsen... Een leuk schouwspel om een tijdje naar te kijken! Daarna zijn we doorgereden naar de '9 arches bridge', je raadt het al, de brug met 9 bogen. Deze brug maakt onderdeel uit van misschien wel de mooiste treinrit van de wereld. Prachtig gelegen midden in een stukje jungle is deze brug in een soort halve maan vorm over een rivier gebouwd. Je kon gewoon op het spoor lopen en dus besloten we dat ook maar te doen. De kans op een trein was niet heel groot, aangezien er maar 5 treinen per dag over dit traject rijden. Terwijl we midden op de brug bezig waren met een fotoshoot, hoorden we vanuit de tunnel aan het einde van de brug ineens een enorme toeter. Ja hoor... What are the odds... We konden natuurlijk geen kant meer op en hebben ons toen maar tegen de rand van de brug aangeplakt. Gelukkig rijdt de trein daar slechts zo'n 10km/u en was deze minder breed dan gevreesd. Wel leuk kunnen 'high fiven' met iedereen in de trein en we hebben de foto's verpest van de 50 mensen die wel keurig netjes aan het einde van de brug met hun camera stonden te wachten tot de trein voorbij zou komen.

Na dit avontuur hebben we 'Little Adams Peak' nog beklommen. Je raadt het al, de kleine replica van zijn meer bekende grote broer. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de laagvlakten tot aan de zee aan de ene kant en de met theeplantages bezaaide heuvels aan de andere kant. Een mooie sunset was een heerlijk toetje na een prachtige dag vol indrukken op de scooter.

Dag 2 in Ella voer ons naar de 'Ella Rock', een behoorlijk uit de kluiten gewassen rots. De tocht hier naar toe was echter geen gemakkelijke. De eerste paar kilometer voer ons over het treinspoor, wat overigens doodnormaal is in Sri Lanka. Overal zie je mensen op het spoor lopen en er zitten zelfs restaurantjes hier en daar die alleen per spoor te bereiken zijn (en dan niet met de trein). Na het spoor werd de tocht lastiger, de weg naar de top stond nergens aangegeven en al snel werd ons duidelijk waarom. Locals verdienen hier hun zakcentje door toeristen naar de top te leiden in ruil voor een kleine vergoeding. Na twee keer verkeerd te zijn gelopen en oog in oog te hebben gestaan met een flinke slang (Merel bleef verrassend kalm), zijn we toch maar in zee gegaan met een 'gids' die ons de weg wees. Echter was hij niet tevreden met de vergoeding die wij voor hem in gedachten hadden en wou hij liever niets.... Oké.. Wie het kleine niet eert... Het laatste stuk was ongelofelijk steil, maar het uitzicht vanaf de top was een mooie beloning!

Na deze pittige wandeling besloten we de rest van de dag lekker te ontspannen en te genieten van ons favoriete maaltje, Kotthu! In Ella aten we de beste Kotthu van Sri Lanka en dat voor nog geen 1,50. Kotthu is een mix van verschillende groenten, kip (of ei of beef) en gehakselde roti (soort pannekoek), overgoten met een heerlijk niet te definiëren sausje.... Mjummm!!

The Hill Country - Haputale

We hadden na Ella nog lang geen genoeg van de prachtige theeplantages, dus besloten we er nog een dagje aan vast te plakken in Haputale. Dit plaatsje is gelegen boven op een berg met aan de ene kant uitzicht tot aan de zee en aan de andere kant zicht op de theeplantages. De reis naar Haputale betekende ook onze eerste kennismaking met de befaamde treinrit tussen Ella en Kandy. We hadden de tip gekregen om niet voor een plekje te knokken, maar om juist als laatste in te stappen, zodat je met je benen uit de treindeur kon bungelen en het mooiste uitzicht had. Helaas gaf de tipgever niet prijs aan welke kant van de trein je moest gaan zitten en dus hebben we praktisch de hele rit (was gelukkig maar een klein uurtje) tegen struikgewas en rotsen aan zitten kijken.. Geweldig..

Gelukkig maakte ons bezoek aan Haputale dat meer dan goed.. Althans... Een flink nat pak viel ons ten deel. We hadden gelezen dat we de trein naar een station verder moesten pakken, om vervolgens over het spoor terug te lopen. De eerste 10 minuten bleek waarom.. Prachtige vergezichten aan beide kanten van het spoor. Na onze eerdere ervaring op de 9-arches bridge had ik deze keer het spoorboekje goed in mn hoofd gestampt en wist ik precies wanneer de treinen langs zouden komen. De eerste trein was dus geen probleem, keurig op een veilige afstand gezwaaid naar de inzittenden. So far so good...

Vervolgens brak de hemel volledig open om vervolgens 2 uur non-stop en KEIHARD te blijven janken.. Onze ponchos waren al snel niet meer bestand tegen de regen en een schuilplaats was langs het spoor niet te vinden. Maar onder een boom gaan staan wachten tot de bui over zou trekken, wat dus niet gebeurde.. Ook zou de trein snel weer passeren en konden we niet verder dan 10m voor ons kijken, dus was doorlopen ook geen optie.  Nadat de trein ein-de-lijk gepasseerd was, liepen we verder op zoek naar een schuilplaats, die we uiteindelijk ongeveer een kilometer verder vonden in een klein schattig schuurtje. Behoorlijk onderkoeld en met de nodige angst of onze spullen het overleefd hadden, hebben we daar gewacht tot het eindelijk droog was. Zo onvoorspelbaar als het spoorboekje is dus ook het weer in de Hill Country.. Het klaarde snel weer helemaal op en de laatste paar kilometer konden we opdrogen in het zonnetje en genieten van het magistrale uitzicht. Gelukkig hebben onze spullen het overleefd.. Alleen mijn tablet heeft nog een paar dagen in een bak rijst en voor een ventilator gelegen, maar doet het gelukkig ook weer.

De volgende dag kregen we waarvoor we speciaal naar Haputale gekomen waren, poging 2 om Liptons Seat te bereiken. In de ochtend zijn de bumblebees nog in diepe slaap, dus maar zo vroeg mogelijk naar de top (lees; sunrise). Hup, om 5 uur in de tuk-tuk.. Uurtje rijden naar de top. We waren precies op tijd. De zon kwam net tevoorschijn van achter de horizon en de omliggende theeplantages werden bedekt met schitterend ochtendgloren. Voor geen goud willen missen.. Een mooiere plek om de zonsopgang te bekijken kan ik me niet voorstellen.. De foto's spreken voor zich....

The Hill Country - Kandy

Na de prachtige zonsopkomst konden we gelukkig nog even slapen voordat we deel 2 van de treinreis zouden maken. De rit van Haputale naar Kandy zou ongeveer 5-6 uur duren en leidt door de met jungle begroeide en theeplantages bezaaide heuvels. Wat je erover leest en ziet in reisprogramma's is waar.. Het is een adembenemend mooie treinrit, met na elke tunnel of om de bocht van elke heuvel weer een juweeltje van een uitzicht. Je rijdt letterlijk door de theeplantages en ziet de mensen de jonge theeblaadjes verzamelen. Onderweg passeer je mooi gelegen stationnetjes en vrolijk zwaaiende en lachende kindjes.

Kandy zelf is een vrij ontwikkelde stad gelegen aan een meer. Leuk om een dagje rond te wandelen en een lokale dansvoorstelling bij te wonen, maar niet bijzonder (wel een leuke plek om even te shoppen, goede koffie te drinken en goede pizza te eten). Het enige bijzondere aan Kandy vonden wij de gigantische migratie van huge vleermuizen die rond zonsondergang plaatsvond. Waar ze vandaan kwamen, geen idee.. Maar ze vliegen met honderden tegelijk over de stad op weg naar hun jachtterrein.

Centraal Sri Lanka

Vanuit Kandy zijn we doorgereisd naar het snikhete centraal Sri Lanka. Onderweg zagen we het landschap steeds droger worden en vlak voor onze bestemming, Habarana, zagen we al waarvoor we hier gekomen waren, olifanten! Rustig grazend langs de weg.. Wel eens fijn om olifanten te zien zonder opsmuk of vastgeketend aan een ketting (al is vlak langs een drukke weg natuurlijk ook niet echt het habitat van de wilde olifant).

In Habarana hadden we weer een prachtige homestay, waar alle maaltijden met veel liefde en smaak voor ons bereid werden. Onze gastheer en gastvrouw waren zelfs zo benieuwd wat wij van het eten vonden, dat ze meestal rustig nog even 5 minuten bleven kijken hoe wij aan het eten waren.. Tikkeltje ongemakkelijk..

De volgende dag werd het weer eens tijd voor een 'sunriseactiviteit', zijn ze hier gek op in Azië. Iedereen is hier ook altijd verdomd vroeg uit de veren. We besloten de Pidhurangala rots te beklimmen. In dit vlakke gebied van Sri Lanka reizen uit het niets een aantal gigantische rotsblokken uit de grond (al heeft het er meer van weg dat ze uit de lucht zijn komen vallen). De Pidhurangala rots geeft een prachtig uitzicht op de een paar kilometer verderop liggende Lion Rock (Sigiriya). De Lion Rock is een bekend bedevaartsoord en bij de beklimming hiervan schijnt er nog al eens filevorming te onstaan.. Wat bij de Pidhurangala absoluut niet het geval was, slechts een handjevol toeristen had besloten net zo vroeg als wij op te staan om deze rots te beklimmen. We werden getrakteerd op een prachtig uitzicht over de woestijn-jungleachtige omgeving (klinkt gek, maar weet niet hoe anders het te omschrijven) met de vreemde rotsblokken verspreid over het land.

In de middag stond iets op het programma waar we allebei erg naar hadden uitgekeken, de olifantensafari! Aan het einde van het droogseizoen in augustus en september, vind er in midden Sri Lanka een olifantenfestival plaats. De olifanten noemen dit 'The gathering'.. Het samenkomen om met zn allen weer eens bij te praten onder het genot van een paar verse graspollen en een modderbadje. Wij mensen mogen van een afstandje vanuit een jeep toekijken hoe de olifanten bij elkaar komen en de nieuwste roddels met elkaar delen.

Gekkigheid.. Een droom kwam uit voor ons beiden! De olifanten verzamelen zich bij een groot meer (dat aan het einde van het droogseizoen flink gereduceerd was) om vers gras te kunnen eten van onder het zich steeds verder terugtrekkende water. Overal vanuit de bosjes komen ze tevoorschijn.. De mannetjes (sommige met reusachtige slagtanden!) alleen en de vrouwtjes in grote groepen van soms wel 30 olifanten. Het leukst om te zien zijn natuurlijk de babyolifantjes die vrolijk aan het ravotten zijn met elkaar in de modder. Ik denk dat we meer dan 100 olifanten gezien hebben in hun natuurlijke omgeving (op de jeeps na dan...), prachtig! De vele jeeps is wel iets wat ons wat tegenstond (al deden we er zelf natuurlijk vrolijk aan mee), maargoed.. Het toerisme zorgt er in ieder geval voor dat het gebied een national park is en de olifanten zich dus 'vrij' kunnen bewegen. De olifanten lijken zich ook totaal niks aan te trekken van de jeeps en als er eentje in hun looproute staat, zet de grootste olifant even aan en dan weet de jeepchauffeur dat het wegwezen geblazen is.

De Oostkust

Onze laatste bestemming in Sri Lanka was het minder toeristische en de door de tsunami zwaar getroffen oostkust. De schade van de tsunami is hier nog erg duidelijk zichtbaar. De kustlijn is tot kilometers landinwaarts veranderd in een soort woestijnlandschap en waar de west- en zuidkust bezaaid zijn met palmen, oogt het hier allemaal behoorlijk kaal.

Onze eerste bestemming aan de oostkust was het surferswalhalla Arugam Bay. Lastig te bereiken (het kostte ons ook een volle dag om er te komen), maar de 'breaks' schijnen 'awesome' te zijn. Je merkt het al.. Surfen is niet echt ons ding en de 'surfersscene' niet echt bepaald iets waar wij ons erg in thuis voelen. Ondanks dat we misschien de looks hebben als perfect surfcouple, hebben we niet echt bepaald de skills. Ziet er behoorlijk vermoeiend uit allemaal en het kost behoorlijk wat vallen en opstaan en de nodige blauwe plekken en nekhernias om het te leren. Waarom al die surfers met hun surfboard onder de arm moeten rennen op het strand (maar ook op straat) is ons ook een raadsel.. Zal wel hun enthousiasme zijn om zo snel mogelijk weer een 'vette break te kunnen pakken'. Ook het over straat lopen op blote voeten met de slippers in de hand (waarom?!) is echt een surfersdingetje..  En dan heb je nog de oppervlakkige en opschepperige gesprekken die je ze hoort voeren.. Neh.. Niks voor ons..

Desalniettemin hebben we ons prima vermaakt in Arugam Bay.. Scootertje gehuurd en rondgecrossed in de omgeving, gezond en gezwommen en vooral genoten van de vele leuke restaurantjes en barretjes aan de hoofdstraat. Ook wel wat stressmomenten gehad, doordat we nog geen ticket naar Indonesie hadden geboekt en we er bovendien achterkwamen dat de visumeisen voor Indonesie niet echt in ons reisschema pasten. Daar bovenop kwam dat de Wi-Fi nergens sterk genoeg was om een vlucht te kunnen boeken en we nog maar 4 dagen hadden voor ons geplande vertrek.

Uiteindelijk ons reisschema wat omgegooid, met een visa-run naar Maleisie ertussen en in een verstopt internet cafeetje direct maar de komende 3 vluchten geboekt.. Hebben we dat maar gehad...

Na Arugam Bay zijn we doorgereisd naar Trincomalee. We hoopten hier alsnog een walvissentocht te kunnen doen, aangezien de zee aan de oostkust in dit seizoen een stuk rustiger is dan de Westkust. Helaas hadden de walvissen hier lucht van gekregen en hadden ze al eerder besloten zich niet meer aan de Oostkust te laten zien.. Geen walvissen dus...

Wat we wél hebben gezien, zijn haaien. Supertof (en maar een klein beetje eng). Tijdens een snorkeltrip naar Pigeon Island zagen we weer legio gekleurde vissen en een aantal rifhaaien. Deze haaien zijn replicas van de haaien zoals je ze ziet in films, maar dan gewoon een stukkie kleiner... Gelukkig waren deze haaien banger voor ons dan wij voor hen en kwamen ze niet te dichtbij.

Verder hebben we in Trincomelee weinig anders gedaan dan genieten aan het strand van onze laatste dagen in het prachtige Sri Lanka..

Interessante dingetjes over Sri Lanka

Regelmatig werden we gewekt door het deuntje van 'Für Elise'. De eerste keer keken we raar op, maar het is het geluid van de 'bakker' die brood rondbrengt. De vele kleine winkeltjes weten door het herkenbare deuntje dat hij eraan komt en kunnen zich naar de straat spoeden om brood te kopen.

Eenzelfde idee hebben de ijscokarren in Sri Lanka. Zij hebben echter het deuntje van 'It's a small world after all' gekozen. Wat op den duur behoorlijk irritant wordt (je krijgt het niet meer uit je hoofd).

Je moet goed weten waar je op de stations moet staan om in te kunnen stappen in een tweede klas coupe. Locals vragen werkt hierbij erg goed. Zo kregen we op het station van Bentota de reactie; Second Class? Banana tree! De bananenboom bleek het markeerpunt voor de tweede klas.. Hilarisch!

Wat ook grappig is om te zien, is dat op elk stationnetje, hoe klein ook, een stationschef aanwezig is. Deze stationschef is traditioneel gekleed in een wit pak, compleet met das en natuurlijk de pet!

We hebben in bussen van alles meegemaakt.Het is vooral leuk als er iemand de bus in komt met handelswaar (wat regelmatig gebeurt). Ze proberen hun producten al schreeuwend als een marktkoopman bij de passagiers aan te prijzen en het heeft nog verdomd veel effect ook! Zo hebben wij een verkoper in een bus in Kandy zeker 10 spuuglelijke nepgouden kettingen en armbanden zien verkopen in 5 minuten tijd..

In Sri Lanka vinden ze het heel belangrijk wat je van hun land vindt. Heel vaak kregen we de vragen van locals in de volgende volgorde: 'Hello Sir! Where you from? Whats your name? How long you stay Sri Lanka? You like?

Dat ze belangrijk vinden hoe wij over hun land en gaatvrijheid denken is al helemaal te merken bij de accommodaties. Nagenoeg zonder uitzondering hebben alle gastheren en gastvrouwen er alles aan gedaan het ons naar de zin te maken. En ook nagenoeg zonder uitzondering vroegen ze of wij vervolgens een review voor ze willen schrijven op tripadvisor en booking.com.. Geen probleem natuurlijk!

Wat lastig is als lange man in Sri Lanka, is dat in vrijwel elk hotel de bedden te kort zijn. En dat is nog niet zo erg als je je benen uit kunt steken, maar ik heb ook zeker een aantal bedden gehad met verhoogd uiteinde.. Niet zo prettig! Op een gegeven moment werd dit zelfs een behoorlijk zwaar meetellend criterium in de keuze van hotels.

Ik ben verliefd geworden op dit land.. Met zijn prachtige afwisselende natuur, boeiende cultuur, lieve en gastvrije mensen en schitterende namen van plaatsen die niet zouden misstaan in menig zomerhit, zoals Colombo, Negombo, Bentota, Mirissa, Ella, Kandy, Habarana, Batticaloa, Trincomalee en zo kan ik nog wel even doorgaan...