India en Nepal
India en Nepal
Wat een indrukken en wat een ervaring! We zijn iets meer dan 2 weken in India geweest, maar het voelt echt alsof we er 2 maanden geweest zijn. Je kunt je niet voorstellen in hoe zo'n totaal andere wereld wij terecht zijn gekomen.
Ook Nepal was een prachtige en vooral heel afwisselende ervaring. Ook hier zijn we slechts 2 weken geweest, maar hebben we ongelofelijk veel gezien, gedaan, geproefd, geroken en GELEEFD!
Middels dit reisverslag probeer ik jullie mee te nemen in de wondere wereld die India heet en het overweldigende natuurschoon dat Nepal te bieden heeft.
India
Delhi
We kwamen om 1u snachts lokale tijd aan in Delhi. Niet echt een tijdstip waarop je eens rustig uit kan zoeken hoe bij je hotel te komen. Dus we konden direct kennis maken met de taxi's in het land. We hadden nog geen stap uit het vliegveld gezet of we werden al besprongen door een man of 20 die ons allemaal 'cheap Indian price' taxi aan konden bieden. Uiteindelijk maar eentje gekozen die er enigzins betrouwbaar uitzag. Typisch voor India.. Het is absoluut niet moeilijk ergens vervoer naar toe te regelen, de uitdaging is om het voor elkaar te krijgen zonder dat je 3 keer zoveel betaalt als gebruikelijk. Enfin, na een kort nachtje in een vies en warm hotel nabij het vliegveld gingen we naar Delhi stad.. Dat was overigens nog een uur rijden, aangezien Delhi met 25 miljoen inwoners en nauwelijks hoogbouw een dwarsdoorsnee van zo'n 100km heeft. Onderweg hebben we ons vooral verbaasd over het verkeer. We waren natuurlijk wel wat gewend na onze eerdere reis door Zuid-Oost Azië, maar India spant wat dat betreft wel de kroon. Hier geldt de wet van de sterkste en degene die het meeste lef heeft. De regels links gaat voor (hier rijden ze links) en wachten voor een zebrapad kennen ze hier niet en stoplichten doen ze niet aan, dus het is gewoon gaan met die banaan en vooral zoveel mogelijk toeteren om te laten zien wie er de baas is.
Aangekomen in het hotel werd ons direct een tour door de stad aangesmeerd.. Aangezien we maar 1 dag hadden in Delhi, hebben we dat maar gedaan. Deze tour was zeker de moeite waard.. Merel heeft Chapatis (Indiaas plat brood) gemaakt in een Sikh tempel (Soort rastafari aanhangers, maar dan met Ali Baba looks) en we hebben daarnaast een Hindoe tempel, het imposante parlementsgebouw, de India gate en de Londi Gardens met wat oude ruïnes bezocht. Ondanks de viezigheid, stank en chaos vond ik Delhi eigenlijk best een plezierige stad om te verblijven. Het is er behoorlijk groen met veel parken en overal op straat gebeurt wat. Van kappers midden op een rotonde, tot koeien op straat die een enorme verkeersopstopping veroorzaken tot mensen die overal allerlei handelswaar proberen te verkopen.
Agra en de Taj Mahal
We hadden graag met de trein rond willen reizen door India (dat schijnt nogal een ervaring te zijn), maar de mannen van het hotel die ons ook al een tour door Delhi hadden aangesmeerd, wisten ons te vertellen dat er geen treintickets meer beschikbaar waren en dat het sowieso een veel beter idee was om met een privechauffeur rond te gaan rijden door India, gezien de gevaren onderweg en de korte tijd die we hadden. Wij voelden ons hier niet heel erg prettig bij, aangezien het behoorlijk aan de prijs was en een auto met prive chauffeur niet bepaald in de categorie ´backpacken´ valt. Maargoed.. Weinig tijd in India en treinticket ´niet mogelijk´, dus dan maar de eerste week van onze reis ons als prins en prinses rond laten rijden. Gelukkig hebben we wel voorwaarden kunnen bepalen zoals het zelf regelen van hotels en het boeken van treintickets voor de tweede week in India.
Onze chauffeur was Sanjay, een hele beleefde en aardige Indiase meneer en bovendien een, voor Indiase begrippen, prima coureur. De meeste wist-je-datjes aan het einde van het verslag zijn afkomstig uit de hoge hoed van onze vrolijke vrind.
Enfin.. Agra.. Zo'n 5 uur rijden van Delhi. Een verschrikkelijke plaats waar je echt maar voor 1 ding komt en dat is het moderne wereldwonder, de legendarische Taj Mahal. (Uitspraak Tesj Mèhèèl). We hebben vanaf een rooftop bar de prachtige zonsondergang boven de Taj mogen aanschouwen en de volgende ochtend om 6 uur(!!) hebben we dit imposante gebouw van dichtbij en van binnen bekeken. 6 uur was ons aangeraden door onze (te) lieve hoteleigenaar, aangezien je dan EN de sunrise kunt zien EN de hordes (met name Indiase) toeristen die met bussen vol worden afgeleverd voor bent. Ondanks dat de zon achter een flink wolkendek opkwam, was het heerlijk om praktisch alleen op dit imposante complex rond te lopen. Het is lastig te beschrijven en op foto's te laten zien hoe indrukwekkend, perfect symmetrisch en tot in detail afgewerkt dit gebouw is.. Maar geloof me, dat is het! Een absolute mustsee voor eenieder.
Pushkar
Na de indrukwekkende Taj Mahal wachtte ons nog een autorit van 7 uur naar het pittoreske bedevaartsoord Pushkar. Onderweg nog een stop gemaakt bij de oude koningsstad Fatehpur Sikri. Deze stad is door de koning echter na 15 jaar alweer verlaten door een gebrek aan water. Een beetje research had de koning en zijn onderdanen een hoop werk gescheeld, maar ach.. Levert ons een paar prachtplaatjes op van een verlaten koningsstad.
De reis naar Pushkar duurde uiteindelijk wel wat langer dan 7 uur, omdat we zo nu en dan wat koeien moesten ontwijken. Om de een of andere reden besluiten koeien in India massaal hun roes uit te slapen midden op de snelweg. Tel daarbij op de rijstijl van de doorsnee Indiase chauffeur en je hebt zo een vertraging van een uur te pakken (als ze zich gewoon aan de regels zouden houden, zouden ze allemaal sneller op de bestemming aankomen, maar dat lijken de mensen hier in India niet helemaal te begrijpen).
In Pushkar hadden we een super leuk hotel met dito gastheren. Ze spraken niet heel erg goed Engels, maar vanaf de eerste dag hier waren we dikke vrienden (zie foto). We betaalden voor dit hotel, van alle gemakken voorzien, slechts 6(!) euro per nacht. We zijn hier ook lekker wezen shoppen, want het textiel is hier extreem goedkoop. Merel 2 'hippiereisbroeken' en 3 kettingen rijker voor zo'n 6 euro...
Verder is Pushkar een schattig klein en prima te voet te behappen plaatsje, gelegen aan een heilig meertje. Hindoe pelgrims komen hier voor allerlei rituelen in het heilige water. Hun god Brahma schijnt hier ook een verkwikkende duik te hebben genomen en de as van Mahatma Gandhi is hier uitgestrooid.
We hebben hier een dag rondgelopen om wat van de rituelen te aanschouwen en daarnaast hebben we een kamelensafari door de 'woestijn' gedaan. Van woestijn was weinig sprake doordat het regenseizoen is, maar ach.. Het gaat om de ervaring van het rijden op een kameel. Best leuk! Ik kreeg nog de gelegenheid om Merel te verkopen voor 50 kamelen.. Toch maar niet gedaan, denk niet dat ik met die kamelen door de douane kom.
Pushkar was eigenlijk de enige plek in India waar het een soort van rustgevend was (ondanks alle scooters die door de kleinste steegjes knallen en je links en rechts rakelings passeren). Maar lekker relaxed met zn vele rooftopterrassen en de koeien die lekker door de steegjes wandelen.
Jaipur
Op zo'n 3 uur rijden van Pushkar ligt de provinciehoofdstad van Rajastan, Jaipur. Jaipur is ook een oude koningsstad (Ja, de familie Akbar heeft behoorlijk wat kastelen uit de grond gestampt). Dit was de laatste bestemming waar Sanjay ons mee naartoe nam. Jaipur wordt ook wel de 'pink city' genoemd, al leert een kritische blik dat het roze toch verdacht veel lijkt op een soort bruin-rood.. Anyway, de oude stad bestaat uit stadsmuren en tig gates waarachter een gigantische bazaar zit van zo'n 2 vierkante kilometer. Erg leuk om door de smalle straatjes te lopen en mensen bezig te zien zijn met van alles en nog wat. Dit vonden wij eigenlijk nog veel leuker dan het ´pink´ en het koningspaleis. Wat ook erg leuk was, was dat het toevallig Teej festival was. Dit festival staat in het teken van het verzoeken van de goden om regen, met daarbij gepaard gaande verkleedpartijen, danspartijen en muziekpartijen.
Op dag 2 in Jaipur hebben we het Amber Fort bezocht, een kasteel zo'n 12km buiten Jaipur met een miniversie van de Chinese muur. Deze muur strekt zich zo'n 11 km uit over de heuvels. Het kasteel was erg leuk om in rond te dwalen, met name omdat er niets was afgesloten voor publiek en er geen route was.. Je kon dus overal gewoon in en kijken wat er achter de volgende deur of na de volgende trap te zien was. Zoals te zien op de foto, had ik het daarbij erg naar mijn zin!
Jodhpur
Na het afscheid van Sanjay moesten we voor het eerst deze reis op onszelf vertrouwen. We gingen treinen!! We zouden om 12u vertrekken, maar gelukkig attendeerde de hoteleigenaar ons erop dat de treinen in India nogal eens wat vertraging oplopen. Dankzij een website die de live-status van de trein bijhield, hoefden we niet 3,5 uur op het station te wachten, maar konden we nog even bij het hotel chillen. Uiteindelijk vertrokken we om 16u met de trein. We zaten in de 3rd A/C klasse. Deze klasse is bedoeld voor de meer welgestelden en heeft, zoals de naam al doet vermoeden, airconditioning. Daarnaast bestaat elke coupe uit 6 bedden (2 keer 3 boven elkaar). Dit is ook meteen het verschil met de 2nd (4 bedden) en 1st (2 bedden) A/C class. Het 'gewone' volk reist voor een appel en een ei in de 2nd sleeper class, welke een zelfde opbouw heeft als onze klasse, maar dan met een soort van gevangenistralies in plaats van ramen en niet of nauwelijks vaste bedden/zitplaatsen, dus de mensen slapen daar hutje mutje en in de raarste houdingen. Leuke belevenis, dat reizen in de trein.. Iedereen is lekker aan het eten en kletsen met elkaar en om de 10 minuten loopt er weer een mannetje met een enorme ketel door het gangpad 'CHAI?! CHAI?! CHAI?!'.. Niet te missen. Ook de Samosas en andere lekkernijen vliegen je om de oren en gaan als warme broodjes over de toonbank.
Deze treinrit was overdag en duurde slechts 6 uur, maar was in ieder geval een goede voorbereiding op wat nog komen ging.. De nachttreinen...
In Jodhpur hadden we een guesthouse gelegen op de heuvel met schitterend uitzicht op de stad en het fort dat boven de stad uittorent. Een prachtig gezicht. Jodhpur wordt ook wel de blauwe stad genoemd, maar gezien onze ervaring in Jaipur, waren we hierover wat sceptisch. Zeker nadat we vanaf de rooftop van ons guesthouse nauwelijks blauw zagen. Gelukkig kregen we de volgende dag waar voor ons geld. Na het beklimmen van het fort doemde aan de andere zijde van de rots de blue city op. De reden dat de mensen in deze wijk hun huizen massaal blauw zijn gaan verven schijnt te zijn dat dit insecten weghoudt. Ik heb niet meer of minder mosquitos gezien in dit gebied, maar een mooi gezicht is het wel! Prachtige azuurblauwe huizen met nauwe steegjes waar je heerlijk in kunt verdwalen (totdat je dezelfde koe weer tegenkomt en weer weet waar je bent). We hebben hier eigenlijk 2 dagen in rondgestruind en genoten van het alledaagse Indiase leven.
De rooftop restaurantjes waren ook hier weer genieten, met name om vanaf daar te aanschouwen wat zich op andere rooftops allemaal afspeelt. Erg leuk om te zien is dat de jeugd zo aan het eind van de middag zich massaal op de daken begeeft om te gaan vliegeren. Papieren vliegers met oneindig veel touw vliegen overal over de stad en strijden met elkaar om wie er het hoogste komt of wie de ander uit de lucht kan vechten. We hebben zelf ook nog even mogen vliegeren met de eigenaar van ons guesthouse... Het lijkt makkelijk..... Gelukkig slechts 1 vlieger gesneuveld en een paar kleine ingrepen, wel leuk om te doen!
Nachttreinen
Zo langzamerhand begon ons avontuur in India ten einde te komen en werd het tijd om ons langzaam richting Nepal te bewegen. Hiervoor moesten we eerst met een nachttrein weer terug naar Delhi (circa 10u reizen) en na een dagje bijkomen in Delhi doorreizen naar Varanasi (circa 12u reizen). De trein van Jodhpur naar Delhi had slechts 1,5 uur vertraging, dus dat was al een dikke meevaller! We hadden deze rit gelukkig de onderste bedden, wat het in en uitstappen van het bed een stukje makkelijker maakt. Om bij het bovenste bed te komen moet je namelijk behoorlijk flexibel zijn. We hadden het geluk dat Jodhpur het beginpunt van deze trein was, want anders slaap je gewoon onder het beddengoed van je voorganger. Er ligt namelijk per bed een tasje klaar met een kussen en 2 hoeslakens (kijkend naar de locals wordt de één als hoeslaken gebruikt en de ander als deken). Ik paste op slechts 10cm na in het bed, dus dat werd slapen in de foetushouding of een nekhernia oplopen. Ik koos voor het laatste, aangezien ik een nieuwe heup op mijn 30e wel errug vroeg vond. Kortom.. Een te kort, hard bed.. Maar met een lekker slaap-CHAI?!-tje is het ons toch gelukt een aardige nachtrust te pakken. Helaas bleek bij aankomst dat de o-zo comfortabele A/C een beetje gelekt had. Nouja een beetje.. Onder onze bedden en in het gangpad was een soort rivier onstaan die bij elke hobbel een andere stroomrichting koos en met name veel overtollig water loosde bij onze lager gelegen backpacks onder het bed. De schade bleef gelukkig beperkt tot wat natte kleding en een handwasje bij aankomst in Delhi. Bij de tweede nachttrein waren we met onze eerdere evaringen met treinreizen in India uiteraard uitstekend voorbereid. Wat Naan brood, koekjes en chips mee aan boord en checken of de airco niet lekt! Gelukkig niks aan de hand deze keer, behalve dan dat we het middelste en bovenste bed hadden voor de verandering. Gelukkig hebben we goed opgelet bij turnles vroeger en na een paar rek en strekoefeningen kwamen we vrij soepel in ons bed (Er midden in de nacht uit om te plassen en er vervolgens weer in gaat echter een stuk minder soepel kan ik je vertellen). Ook bij deze rit een vrij goede nachtrust gehad, met als voordeel dat ik mn benen gewoon uit het bed kon steken, doordat de mensen in India zo klein zijn dat ze er keurig netjes onderdoor pasten. De nadelen aan het bovenste bed waren dan wel weer dat rechtop zitten helaas onmogelijk is, doordat je ongeveer 20cm onder het plafond ligt EN dat het er stervenskoud is omdat de airco direct boven je flink aan het blazen is.
Al met al was het treinreizen in India een intense ervaring die we niet hadden willen missen. De CHAI?! Meneertjes, de gezelligheid in de trein, het om de 10 minuten een half uur stilstaan om onverklaarbare redenen, de schoonmaakmannetjes die met flink wat chemicaliën de vloer komen dweilen, het uitsparen van een hotelovernachting (erg belangrijk voor backpackers on a shoestring) en niet in de minste plaats de dorpjes en landschappen die je passeert.
Varanasi
Onze laatste bestemming in India was de heilige plaats Varanasi, gelegen aan de mother Ganga, oftewel de Ganges rivier. Elke dag komen hier duizenden hindoes om verschillende rituelen uit te voeren bij de diverse Ghats (plaats waar ze te water gaan) in de heilige Ganges. Daarnaast is Varanasi DE plaats voor de traditionele hindoecrematie. Veel hindoes slijten hun laatste dagen in Varanasi of worden hier na hun dood naartoe vervoerd om gecremeerd te worden en in de Ganges te worden uitgestrooid. Bij diverse Ghats worden er 24/7 crematies uitgevoerd. De overledenen worden bedekt met een kleed en bloemen door de streegjes van Varanasi gedragen en aan de oever van de Ganges verbrand met een door de familie gekozen houtsoort. Op het moment dat het lichaam is verbrand, wordt deze uitgestrooid in de Ganges en is de volgende aan de beurt.. Echt zo iets bizars om te zien.. Wij hebben het even vanaf het water mogen aanschouwen, maar het is niet echt te omschrijven wat je daar ziet. Datzelfde geldt overigens voor de verschillende rituelen die de hindoes in en om het water doen op verschillende momenten van de dag. Bijzonder om meegemaakt te hebben.
Varanasi wordt door Indiërs gekscherend ook wel VaraNasty genoemd. Dit is nogal een understatement. India is echt een ontzettend vies land met overal vuilnis, ratten, straathonden en stank, maar Varanasi spant wat dat betreft toch wel de kroon. Overal in de Ganges drijft afval en as van de ceremonies en dan zie je vrolijk wat kinderen zwemmen, mensen hun kleren of zichzelf wassen en volgens mij wassen ze er ook hun groenten in. Althans.. Nadat onze lichamen bijna 2 weken lang weerstand hadden kunnen bieden tegen de zogenoemde 'Delhi Belly' (oftewel de bijna onvermijdelijke voedselvergiftiging), ging het op de laatste avond in India toch nog mis... Na (super lekker) gegeten te hebben in een ogenschijnlijk prima restaurant, werd Merel een paar uur later al wat misselijk. De rest van de nacht heeft ze in verschillende houdingen boven de pot gehangen. De volgende dag was ik ook aan de beurt. Het ontbijt ging nog, maar daarna was ook ik niet van de WC af te slaan. Met heel veel pijn en moeite (en onderweg nog een orale technische stop) nog wat rijst gehaald om toch in ieder geval iets binnen te krijgen. Beide praktisch de hele dag op bed gelegen met flinke buikkrampen.. Geen pretje. De volgende ochtend zouden we om 10u met de bus (een busrit van 10 uur) naar Nepal reizen. Dit leek ons toch niet zo'n goed idee gezien onze fysieke toestand, maar helaas was het niet meer mogelijk om ons ticket om te boeken en is 20 euro weggooien bijna een dagbudget weggooien en dus geen optie.
Flink wat liters water met ORS, loperamide en wat nachtrust verder met (letterlijk) knikkende knieën dus toch maar de bus in de volgende ochtend. Denk dat zo'n busrit een ervaring is die elke backpacker wel eens heeft meegemaakt. Er komt geen einde aan en je vraagt je om de minuut af waarom het ook alweer zo leuk was om dit te doen. Tot overmaat van ramp bleek dat we aan de grens niet verder konden naar onze bestemming in Nepal, doordat de bus zo vertraagd was dat er vanaf de grens geen bussen meer gingen. Moesten we overnachten in het meest smerige en warme hotel waar we ooit in hebben gelogeerd... Laten we zeggen dat we op dat moment allebei even aan opgeven hebben gedacht. Helaas gingen er vanaf het grensplaatsje geen directe vluchten naar Eelde, dus was dat geen optie. We moesten wachten tot de volgende ochtend aan zou breken en we hopelijk weer wat energie zouden hebben om naar onze eerste in Nepal te kunnen reizen...... (Later meer........)
Interessante dingetjes over India
Een groot gedeelte van de inwoners van India is Hindoe. Dit maakt dat door de straten lopen een kleurrijk geheel is en je overal kleine tempeltjes ziet voor de verschillende hindoegoden.
Het feit dat vrijwel alle hindoes vegetarisch zijn en niet mogen drinken (wat velen toch stiekem doen) zorgde ervoor dat wij in 2 weken ook nauwelijks vlees hebben gegeten en alcohol hebben genuttigd (was wel te krijgen, maar redelijk aan de prijs).
We hebben veel (ook jonge en stoere) jongens gezien die hand en hand met elkaar over straat liepen. Niet omdat ze verliefd op elkaar zijn, maar dat toont je goede band met elkaar.
Overal waar je komt word je vrolijk begroet met 'Namaste!', gevolgd door een kleine buiging en de handen voor je borst tegen elkaar aan. Je doet hier al heel snel vrolijk aan mee.
Mensen in India doen vrijwel alles met rechts (lullig als je linkshandig bent). Dit geldt voor bijvoorbeeld iets aannemen of geven en eten. Ik heb het geprobeerd, maar met 1 hand eten (uiteraard zonder bestek) en dan je naan of chapati breken en mixen met curry is vrij pittig voor iemand met wat kleine motorische beperkingen.
Vrijwel iedereen in India rijdt in een witte Suzuki Swift. Dus lastig je auto te vinden in een drukke parkeergarage..
Al deze Suzuki Swifts in Delhi hebben overal deuken omdat de auto's hier nogal intiem zijn met elkaar. Er wordt weinig waarde gehecht aan het materiaal en carkissing op een druk kruispunt is er de normaalste zaak van de wereld. Mensen die wat meer waarde hechten aan hun auto, laten hier een extra bumper op plaatsen (overigens gewoon te verkrijgen aan de kant van de weg)
De vrachtwagens in India zijn mooi om te zien. Allemaal van die oude Tata trucks die prachtig kleurrijk beschilderd zijn en vaak op de achterklep 'horn, please' hebben staan. Alsof mensen al niet genoeg uitgenodigd worden om te toeteren in het verkeer...
Volgens Sanjay bestaan er geen verkeersregels in India en zijn er in het verkeer slechts 3 dingen belangrijk: 'Good horn, Good brakes and a) lots of praying'. Inderdaad een mooie samenvatting.. Toeteren om andere weggebruikers te laten weten dat je er bent, remmen om plots overstekende koeien te kunnen ontwijken en bidden dat je de eindstreep haalt.
Helaas worden toeristen in India door de armoede daar vaak gezien als een zak met geld. Ze proberen van alles om je geld afhandig te maken. Zo geven ze bijvoorbeeld maar al te graag ongevraagde guiding tours en informatie in ruil voor een paar Rupees. En tuktuk drivers weten wel eens te melden dat het hotel waar je een boeking hebt is afgebrand of gewoon niet meer bestaat. Vaak beginnen ze met 'first time India?', zodat ze weten of er een kans is dat je erin trapt. We hebben ons al snel aangeleerd soms maar even te zeggen dat we er eerder al een half jaar gewoond hebben.
De ergste 'scam' die we hebben meegemaakt is een vrouw met een klein kindje die ons vroeg om babymelk te kopen voor het kindje. Dit KAN je natuurlijk bijna niet afslaan. Blijkt dat de vrouwen een dealtje met een winkeleigenaar hebben en ze de opbrengst delen.
Het feit dat iedereen je ziet als een lopende zak geld, maakt het soms wel lastig. Sommige mensen willen je namelijk oprecht helpen of zijn oprecht geïnteresseerd in waar je vandaan komt en wat je in India komt doen. Het is echter lastig hier onderscheid in te maken, aangezien al meerdere malen na een leuk gesprekje ons toch iets aangesmeerd werd, erg jammer!
65% van de huwelijken in India is een georganiseerd huwelijk. We hebben hier meerdere mensen (met positieve en minder positieve ervaringen) over gesproken. Gelukkig krijgt de jeugd steeds meer de kans om zelf te kiezen met wie ze oud willen worden.
Je hoort slechte verhalen over hoe er met vrouwen wordt omgegaan in India. Je ziet wel verschillen en we weten natuurlijk niet wat er zich achter de voordeur afspeelt, maar het viel ons alleszins mee. Bij de Taj Mahal bijvoorbeeld waren er wel verschillende rijen voor mannen en vrouwen, maar je ziet ook heel veel taxi's en bussen beplakt met 'this taxi respects women' of iets dergelijks. Daarnaast is er in de metro een aparte coupé voor vrouwen... Voor de veiligheid goed, maar of dat de zaak op langere termijn ten goede komt...
Wat wel interessant is, is dat als we met een man in gesprek waren, de man vrijwel alleen met mij praatte en Merel soms compleet negeerde. Bij restaurants werd ik regelmatig gevraagd wat ik van het eten vond en Merel werd niks gevraagd. Daarentegen gingen vrouwen direct naar Merel toe en stond ik er vaak maar wat bij te kijken.
In India word ik overal aangesproken met 'sir'. Klinkt wel goed.. Denk dat ik die er in ga houden. Misschien ook wel wat om me zo door studenten aan te laten spreken, Sir Boer 😎
Ondanks het slechte imago en alle scams hebben wij ons geen moment ergens onveilig gevoeld in India. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en spreken over het algemeen goed Engels. Je kon prima savonds nog over straat (zelfs de straathondjes waren vriendelijk en begeleidden vaak een heel stuk van onze wandeling).
Gemiddelde kosten in India
Diner + drinken voor 2 personen: circa 10 euro
Overnachting incl ontbijt voor 2 personen: circa 10 euro
Treinrit: circa 10 euro p.p. voor nachttrein a 10 uur
Biertje: circa 3 euro voor 650ml
Nepal
De volgende ochtend voelden we ons gelukkig iets beter en stapten we weer vol goede moed de bus in voor de 4 uur durende rit naar het Chitwan National Park. Doordat het monsoon seizoen is in Nepal, was er al veel regen gevallen met als gevolg de nodige landslides. Hierdoor duurde onze rit uiteindelijk toch weer 7 uur met de nodige onverklaarbare stops onderweg, maar hier waren we inmiddels wel aan gewend.
Chitwan national park
Tijdens de busrit en bij aankomst in Sauraha viel ons gelijk al op dat het verkeer toch iets anders in dan in India. Minder drukte op de weg en een stuk minder getoeter. In het dorpje Sauraha (gelegen aan de rand van het National Park) was het ontzettend rustig. Juli en Augustus zijn namelijk het ultieme laagseizoen in Nepal, door de soms vrij hevige regens. We hadden het rijk dus praktisch voor ons alleen en gelukkig viel het daar (op dat moment) reuze mee met de regen.
Ik had erg uitgekeken naar het bezoek aan dit National Park, omdat je hier de kans hebt om wilde jungle olifanten, neushoorns, tijgers en beren te spotten. De dag voordat wij aankwamen liep er nog vrolijk een neushoorn door de hoofdstraat van het dorp. We besloten direct voor de volgende dag een jungletrekking te regelen.
De jungletrekking was nog niet eens begonnen of we werden erop geattendeerd dat er 2 neushoorns vlakbij gespot waren. En inderdaad.. Aan de overkant van de rivier waren 2 neushoorns heerlijk aan het grazen. Kaching! Dag kon al niet meer stuk... Vervolgens zijn we met een kano over de rivier gaan varen, waar aan weerszijden flinke krokodillen hun roes uit lagen te slapen. Daarnaast zagen we veel bijzondere vogels, een paar echte bambi hertjes en wat aapjes aan de oever van de rivier.
Toen begon de jungletocht. We hadden een gids EN een jager (met alleen een stok als wapen) bij ons. Dit omdat zo'n jungletrek niet zonder gevaar is. Bezoekers worden zo nu en dan aangevallen en met name de wilde olifanten schijnen erg gevaarlijk te zijn. Onze gids vertelde ook vrolijk over zijn aanvaringen met olifanten, neushoorns, tijgers etc. In ieder geval wisten we precies wat we moesten doen bij elk dier wat we tegen zouden komen.
Neushoorn: klim in een boom of verschuil je achter een grote boom, zijn die niet voorhanden, ren dan zigzaggend richting bebosd gebied.
Tijger: Blijf de tijger aankijken, draai je rug niet naar hem toe en loop langzaam achteruit (makkelijker gezegd dan gedaan lijkt me)
Beer: Blijf staan, kruip dicht bij elkaar en probeer zoveel mogelijk lawaai te maken om de beer af te schrikken.
Olifant: Ren voor je leven!!!!!
Aangezien we al neushoorns gezien hadden en we te horen hadden gekregen dat de olifanten elders waren gesignaleerd, besloten we na overleg met de gids vol voor het tijgerspotten te gaan. De kans om een tijger te zien is echter gering, maar onze gids had een aardig track record wat dat betreft, getuige zijn vele verhalen over aanvaringen met tijgers.
We hebben heel veel verse en minder verse tijgersporen gezien en op een gegeven moment was er een tijger gespot in de verte! Ik kan het niet met 100% zekerheid zeggen, maar we hebben wel iets gezien dat op het kleurenpalet van de tijger leek. Dus... Laten we maar gewoon zeggen dat we een tijger hebben gezien!
De tocht was sowieso al de moeite waard. Door hoog olifantengras en dichtbegroeide jungle, tot aan uitgestrekte velden met uitkijktorens en legio vogels. We zijn helaas niet verder gekomen dan een paar bambihertjes, wat apen, een toekan en een reuze hagedis. De spanning die je constant voelt, omdat er kans is dat je oog in oog komt te staan met een reusachtig wild dier geeft echter wel een vette kick!
Uiteindelijk als slagroom op de taart zagen we aan het einde van de tocht in de stromende moessonregen nog een neushoorn lekker baden in de rivier. Vervolgens liep hij kalmpjes op nog geen 20m afstand langs ons heen, indrukwekkend!
Het is niet echt het eerste waar je aan denkt in Nepal, jungle met tijgers, neushoorns en olifanten, maar het was wel echt super tof en spannend om te doen!
De volgende dag besloten we bij te komen van ons avontuur en wilden we rustig de omgeving verkennen met de scooter. We besloten naar de 20.000 meren te gaan, vlakbij het national park. Door de hevige regenval was het weggetje naar de meren niet bepaald in optimale staat. Vol goede moed begonnen we hieraan, maar met de 100 meter werden de plassen groter en het weggetje glibberiger. Voorzichtig aan en met de nodige natte voeten en glibberpartijen gingen we vooruit. Natuurlijk werden we aan alle kanten ingehaald door soepel rijdende en lachende locals. Maarja.. We hadden entree betaald, dus we MOESTEN en zouden die ellendige meren gaan zien en ze moesten en zouden potdikkie mooi zijn ook!!
Na ongeveer een uur te hebben gedaan over een stukje waar de locals een klein kwartiertje over doen, kwamen we aan op onze bestemming. Gelukkig bleken het inderdaad prachtige meren te zijn. Een beetje moerasachtig met hoge bomen en dichtbegroeide jungle er omheen. Hier hebben we een tijdje rondgewandeld en toen de lucht weer dreigend werd, besloten we maar weer terug te gaan. Als een volleerd motocrosser heb ik ons in 20 minuten teruggereden, een persoonlijk record. Geen track is voor Ewout te gek zeg ik altijd maar.
Ons avontuur bij het Chitwan national park hebben we afgesloten op een mooi plekje langs de rivier, waar aan de overkant een neushoorn ons ook nog even gedag kwam zeggen. De zonsondergang daarna was een mooi toetje na twee enerverende dagen.
Het plaatsje Sauraha waar we verbleven, stond overigens nog geen 5 dagen nadat we weg waren, volledig blank door de overstromingen die zeker 150 Nepalezen het leven heeft gekost. Toeristen en locals moesten met olifanten geevacueerd worden worden. Wij hebben hier dus erg veel geluk mee gehad en zijn net op tijd vertrokken naar de hoger gelegen gebieden...
Pokhara
Onze volgende bestemming was Pokhara. Dit is een stad gelegen aan een mooi bergmeer aan de voet van het immense Annapurna massief. Bij goed weer zie je de indrukwekkende sneeuwtoppen boven de heuvels uittorenen en weerkaatst worden in het water. Helaas zaten wij hier in het weekend met de hevige regenval die de overstromingen in Zuid-Nepal heeft veroorzaakt. Dit zorgde er ook voor dat de busrit naar Pokhara er 9 uur over deed in plaats van 6 uur. Bovendien was het doodsangsten uitstaan. Over verschrikkelijk slechte wegen, waar eerdere landslides nog duidelijk zichtbaar waren en langs diepe afgronden, zonder vangrail.
Onze eerste twee dagen in Pokhara zijn volledig verregend, wat ons mooi de tijd gaf eens een bezoekje aan de dokter te brengen. Onze voedselvergiftiging was inmiddels al meer dan een week geleden, maar toch voelden we ons allebei nog niet super. Verminderde eetlust, laag energielevel, diarree en buikkrampen vielen ons ten deel. Gezien de parasiet die Merel de vorige reis met zich heeft meegedragen, toch maar even een check. Onze poepjes zijn getest en gelukkig bleek er niets aan de hand, behalve een lichte afwijking van bacterien bij Merel. We hebben probiotica meegekregen en het advies flink wat ORS te drinken en bananen, yoghurt en rijst te eten. Ook daarna heeft het nog even geduurd, maar inmiddels kan ik zeggen dat we ons weer helemaal top voelen! Het ziekenhuisje was overigens keurig verzorgd en de dokter en het personeel waren erg vriendelijk en namen de tijd voor ons.. Super!
Op dag 3 in Pokhara was het eindelijk droog en besloten we een scooter te huren om de omgeving te verkennen. Als eerste zijn we naar de World Peace Pagoda op de top van een heuvel aan het meer gereden. Een schitterend witte Stupa met gouden kroon, omringd door de typerende Nepalese vlaggetjes. Een mooi kleurrijk geheel. Daarnaast hebben we hier genoten van het prachtige zicht over het meer, de stad en de omliggende bergen. Helaas was het net niet helder genoeg om de sneeuwbergen te kunnen zien, maar dat mocht de pret niet drukken.
Vervolgens hebben we nog een mooie waterval bezocht (die door de hevige regenval behoorlijk kletterde) en een grot, waar we echter niet echt in konden, doordat deze was volgelopen met water.
De avond hebben we in Pokhara zelf doorgebracht, lekker aan het meer in een leuk restaurantje. Sowieso een leuke plaats om te bezoeken met een hele relaxte sfeer.
We vonden het erg jammer Pokhara weer te moeten verlaten, juist omdat het bekend staat om de prachtige sneeuwbergen en de trekkings door de bergen en traditionele dorpjes. Helaas was dit echt niet mogelijk door de regen en het gevaar voor landslides. Het verhaal dat we hoorden van een Nederlandse vader en dochter die in een landslide met vallende stenen terecht waren gekomen bevestigde dit. Hierbij is een Brits meisje van 21 omgekomen en vader en dochter hebben dit zien gebeuren, dochter was ook flink gehavend aan haar been. Verschrikkelijk!
Betekende voor ons dat een trekking echt een no-go was en dat we door zouden reizen naar Kathmandu. We zouden hier graag nog eens terugkomen in het droge seizoen van Oktober - Maart. De sneeuwbergen wilden ons dat ook graag vertellen en op de ochtend van vertrek besloten ze zich nog even te laten zien. Super onverwacht, mooi en indrukwekkend!
Kathmandu
De reis naar Kathmandu was er weer eentje uit het rijtje 'lang, oncomfortabel en billenknijpen'. Maarliefst 9 uur zijn we onderweg geweest. Tijdje stilgestaan door een landslide even verderop, vervolgens een lekke band en tot slot de avondspits in Kathmandu. Het was me het ritje wel weer...
We hoopten hier in de omgeving van Kathmandu alsnog een trekking te kunnen doen, maar het leek niet veel beter dan in Pokhara. De hele avond, nacht en ochtend heeft het geregend. Toen het weer droog was besloten we de stad te gaan verkennen.
Kathmandu betekent letterlijk vertaald 'stad van hout'. Dit was terug te zien in de vele oude houten gebouwen en houten details (met name ramen) die we zagen. Ook overal op straat werd prachtig houtsnijwerk verkocht. Helaas zijn in Kathmandu de gevolgen van de aardbeving in 2015 nog duidelijk zichtbaar. Van veel oude gebouwen (daterend uit de middeleeuwen) en Durbar Square, het centrale plein met paleizen en tempels, is weinig tot niets meer over. De wederopbouw komt maar mondjesmaat op gang en het geld dat vanuit de hele wereld gedoneerd is, lijkt vooral besteed te zijn aan het bouwen van ontzettend lelijke, statige regeringsgebouwen.
Nadat we het oude centrum bezocht hadden hebben we de 'monkey temple' beklommen. Een enorme stupa op een heuvel, van waar je een prachtig uitzicht hebt op de stad. Het enige nadeel hier was, je raad het al, de apen. Beneden bij de tempel werd iemand voor ons al beroofd van een zak fruit en ook wij werden niet al te lief benaderd door deze brutale beesten. Tip die we mee hadden gekregen, niets in je handen of los uit de tas en de aapjes vooral niet aankijken. Toch lieten de aapjes af en toe hun tanden aan ons zien, wat geen goed teken is... We zijn er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Kathmandu valley
Nadat we van wat locals gehoord hadden dat het weer wat beter scheen te worden, hebben we toch maar besloten een trekking te gaan doen. Niet in het hooggebergte (dat wordt zwaar afgeraden), maar in de nabijgelegen Kathmandu vallei. Wat is een bezoek aan Nepal nou zonder trekking door de bergen en langs tempels met de kleurrijke vlaggetjes...
We kregen een privégids mee en gingen op pad voor de lange tocht van Nagarkot naar Dhulikhel. In beide plaatsen kun je met helder weer de Mount Everest en het Annapurna massief zien. Niet dat wij ook maar een sprankje hoop hadden dat we dit zouden kunnen zien. We hoopten gewoon dat het droog zou blijven en we misschien wat van de omgeving zouden kunnen zien. De tocht zou zo'n 6 uur duren, en gezien het profiel (bergop - bergaf) van de hike beloofde dit een pittige dag te worden. Het plaatsje Nagarkot was in nevelen gehuld toen we daar aankwamen, ook het eerste uur van de tocht was er niets dan mist te zien.. Het zal toch niet hè....
Gelukkig begon het daarna voorzichtig open te breken en keken we uit op wat aardappel en corn plantages. Hier liepen we vervolgens midden tussendoor wat erg mooi was om te zien. Net als bij de rijstterrassen worden deze gewassen op verschillende lagen tegen de heuvel aangebouwd. Leuk om te zien was dat het boven op de bergen begon met aardappels, dan corn en lager bij de rivieren werd rijst verbouwd (komt door de hoeveelheid water dat elk gewas nodig heeft). Dit gaf een mooi kleurrijk geheel, van groenbruin naar geelgroen naar felgroen.
Bij onze lunch waren de wolken helemaal opengebroken en hadden we een adembenemend mooi uitzicht over de omgeving (helaas NET geen sneeuwbergen te zien). Het vervolg van de tocht was zwaar, maar adembenemend mooi.. Door dorpjes, graanvelden en langs tempeltjes. Onze camera's hebben overuren gemaakt. Bij aankomst in Dhulikhel waren we kapot en behoorlijk verbrand (door alle regen van de week ervoor waren we de zonnebrandcreme natuurlijk vergeten). We werden nog even getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven de bergen en konden ons opmaken voor dag 2.
Dag 2 bracht ons van Dhulikhel naar Panauti. Ook op deze dag hadden we weer geluk. Wolken en zon wisselden elkaar af en we bezochten weer een tempel met een mooi uitzicht. De afdaling van deze tempel naar de vallei was een mooie. De trap naar beneden was volledig omkleed met de rode, gele, blauwe, groene en witte vlaggetjes. Hierna werden we getrakteerd op een wandeling door felgroene rijstvelden en middeleeuwse dorpjes. In één van de dorpjes was een festival aan de gang, waar kinderen verf op elkaars gezicht smeerden en mannen met maskers aan het dansen waren.. Bijzonder om te zien.
Deze dag vloog voorbij en voor we het wisten hadden we onze eindbestemming bereikt. Vermoeid, maar ontzettend blij dat we het toch hebben gedaan!
We werden door onze goedlachse en vriendelijke gids vervolgens afgezet in Bhaktapur. In deze oude koningsstad zouden we nog een nachtje blijven, voordat we weer terug naar Kathmandu zouden gaan.
Bhaktapur
Bhaktapur is tijdens de aardbeving nog zwaarder getroffen dan Kathmandu. Het was de best bewaard gebleven koningsstad van Nepal, maar hier is helaas weinig meer van over. Het oude centrum schijnt volledig te hebben bestaan uit tot in detail afgewerkte houten huizen en pleinen met tempels van verschillende dynastieën. Doordat dit gebied prijkt op de werelderfgoedlijst van Unesco, is veel al in ere hersteld of wordt op dit moment in dezelfde stijl herbouwd. Toch is overal nog veel puin te zien en zijn in de kleine straatjes rondom de pleinen de gevolgen van de aardbeving nog heel goed te zien. Veel huizen worden met steunpilaren nog overeind gehouden, maar een nieuwe aardbeving zou voor deze regio catastrofaal zijn..
Wat mooi was om te zien, was dat studenten massaal geld in aan het zamelen waren voor de slachtoffers van de huidige ramp die Nepal trof, de overstromingen. Met grote spandoeken proberen deze studenten hun steentje bij te dragen. We hebben ze ook op verschillende plekken in Kathmandu zien staan. Hopenlijk wordt het geld besteed aan een wat meer permanente oplossing voor de jaarlijkse overstromingen.
In Bhaktapur hebben we een dagje rondgelopen en vooral het slapen in een oud houten huisje (dat nog wel overeind stond) met verdomd lage plafonds was een leuke ervaring.
Kathmandu part II
Onze laatste dag in Nepal hebben we het rustig aangedaan in Kathmandu. We hebben de reusachtige Bodnath Stupa bezocht. Deze was volledig weer opgebouwd na de aardbeving en werd nu keurig onderhouden. Toen we daar waren werd de boel weer even opnieuw geverfd. Al zat er weinig logica in de manier waarop, er liepen wat mannetjes met kwasten door elkaar heen en iedereen deed maar wat (zo leek het). Maargoed.. Het felwitte met de gouden piek stak mooi af tegen de strak blauwe hemel (jaja, het weer was echt een stuk beter geworden!).
Uiteraard hebben we nog wat souvenirs meegenomen (de vlaggetjes mochten natuurlijk niet ontbreken) en genoten van het rijke aanbod van eten in Kathmandhu. Als lunch een onvervalst patatje oorlog (bij de enige toko in Nepal die patatjes niet slap of met oliebol smaak kan maken) en als diner een heerlijk Israëlisch falafel en smeersel gerecht, mjam! Na alle curry en rijstgerechten ben je op zijn tijd ook wel eens toe aan iets anders.
Al met al heeft Nepal ons absoluut verwend. De lieve mensen, de jungle in het zuiden, de prachtige berglandschappen in het noorden en het mogen proeven van een mix van verschillende culturen.
Interessante dingetjes over Nepal
In Nepal spreken ze praktisch dezelfde taal als in India (In India spreken ze meerdere talen, maar het Hindi wordt gezien als nationale taal). Dus ook hier werden we overal met een vrolijk 'namaste!' begroet.
Nepal is een mix van culturen. Zo worden verschillende tempels gebruikt door zowel hindoeisten als boeddhisten. Dat gaat prima samen! Veel mensen in Nepal zijn zowel hindoeistisch als boeddhistisch.
Door de verschillende invloeden heeft Nepal een rijke keuken, waar je een mix van Indiaas, Chinees (Tibetaans), Japans en Westers kunt eten. De Tibetaanse Mo Mo was onze favoriet (soort mini bapaobroodjes)
Ook aan de gezichten is de mix van culturen goed te zien. Een Nepalees is er niet gemakkelijk uit te pikken. De één ziet er uit als een Japanner, de ander als een Tibetaan, de ander als een Mongool (niet te verwarren met....) en weer een ander als een Indiër. Gaat goed samen allemaal!
Voor de diabetici onder ons is Nepal een moeilijker land om te bezoeken. Naast de vele koolhydraten in de rijst en het witbrood is een frisdrankje drinken nogal prijzig. Een cola zero is 3 keer zo duur als een gewone cola. Gelukkig is een limesoda dan weer het goedkoopste drankje dat ze aanbieden, en nog super lekker ook!
In Nepal rijden wederom veel Suzukis, maar het meest geziene merk is Mahindra. Ook scooters zijn van dit merk. Verder zijn de Tata trucks hier net zo kleurrijk als in India.
Toen we een scooter huurden in Nepal werden we raar aangekeken toen we vroegen om 2 helmen. Het is namelijk gebruikelijk dat alleen de bestuurder van de scooter een helm draagt. Beetje vreemd.. Alsof de voorste persoon alle klappen opvangt als je valt..
Boeddha wordt niet voor niet zo dik afgebeeld. Hij heeft het namelijk erg goed voor elkaar. Menig boeddhist in Nepal schenkt de helft van zijn zuurverdiende spaarcentjes aan Boeddha. Geen wonder dat de boeddhistische tempels de eerste waren die weer opgebouwd waren na de aardbeving.
Gemiddelde kosten in Nepal
Diner + drinken voor 2 personen: circa 8 euro
Overnachting incl. Ontbijt voor 2 personen: circa 13 euro
Busrit: Circa 6 euro voor 8 uur bussen
Biertje: Circa 3 euro voor 650ml
Wat een indrukken en wat een ervaring! We zijn iets meer dan 2 weken in India geweest, maar het voelt echt alsof we er 2 maanden geweest zijn. Je kunt je niet voorstellen in hoe zo'n totaal andere wereld wij terecht zijn gekomen.
Ook Nepal was een prachtige en vooral heel afwisselende ervaring. Ook hier zijn we slechts 2 weken geweest, maar hebben we ongelofelijk veel gezien, gedaan, geproefd, geroken en GELEEFD!
Middels dit reisverslag probeer ik jullie mee te nemen in de wondere wereld die India heet en het overweldigende natuurschoon dat Nepal te bieden heeft.
India
Delhi
We kwamen om 1u snachts lokale tijd aan in Delhi. Niet echt een tijdstip waarop je eens rustig uit kan zoeken hoe bij je hotel te komen. Dus we konden direct kennis maken met de taxi's in het land. We hadden nog geen stap uit het vliegveld gezet of we werden al besprongen door een man of 20 die ons allemaal 'cheap Indian price' taxi aan konden bieden. Uiteindelijk maar eentje gekozen die er enigzins betrouwbaar uitzag. Typisch voor India.. Het is absoluut niet moeilijk ergens vervoer naar toe te regelen, de uitdaging is om het voor elkaar te krijgen zonder dat je 3 keer zoveel betaalt als gebruikelijk. Enfin, na een kort nachtje in een vies en warm hotel nabij het vliegveld gingen we naar Delhi stad.. Dat was overigens nog een uur rijden, aangezien Delhi met 25 miljoen inwoners en nauwelijks hoogbouw een dwarsdoorsnee van zo'n 100km heeft. Onderweg hebben we ons vooral verbaasd over het verkeer. We waren natuurlijk wel wat gewend na onze eerdere reis door Zuid-Oost Azië, maar India spant wat dat betreft wel de kroon. Hier geldt de wet van de sterkste en degene die het meeste lef heeft. De regels links gaat voor (hier rijden ze links) en wachten voor een zebrapad kennen ze hier niet en stoplichten doen ze niet aan, dus het is gewoon gaan met die banaan en vooral zoveel mogelijk toeteren om te laten zien wie er de baas is.
Aangekomen in het hotel werd ons direct een tour door de stad aangesmeerd.. Aangezien we maar 1 dag hadden in Delhi, hebben we dat maar gedaan. Deze tour was zeker de moeite waard.. Merel heeft Chapatis (Indiaas plat brood) gemaakt in een Sikh tempel (Soort rastafari aanhangers, maar dan met Ali Baba looks) en we hebben daarnaast een Hindoe tempel, het imposante parlementsgebouw, de India gate en de Londi Gardens met wat oude ruïnes bezocht. Ondanks de viezigheid, stank en chaos vond ik Delhi eigenlijk best een plezierige stad om te verblijven. Het is er behoorlijk groen met veel parken en overal op straat gebeurt wat. Van kappers midden op een rotonde, tot koeien op straat die een enorme verkeersopstopping veroorzaken tot mensen die overal allerlei handelswaar proberen te verkopen.
Agra en de Taj Mahal
We hadden graag met de trein rond willen reizen door India (dat schijnt nogal een ervaring te zijn), maar de mannen van het hotel die ons ook al een tour door Delhi hadden aangesmeerd, wisten ons te vertellen dat er geen treintickets meer beschikbaar waren en dat het sowieso een veel beter idee was om met een privechauffeur rond te gaan rijden door India, gezien de gevaren onderweg en de korte tijd die we hadden. Wij voelden ons hier niet heel erg prettig bij, aangezien het behoorlijk aan de prijs was en een auto met prive chauffeur niet bepaald in de categorie ´backpacken´ valt. Maargoed.. Weinig tijd in India en treinticket ´niet mogelijk´, dus dan maar de eerste week van onze reis ons als prins en prinses rond laten rijden. Gelukkig hebben we wel voorwaarden kunnen bepalen zoals het zelf regelen van hotels en het boeken van treintickets voor de tweede week in India.
Onze chauffeur was Sanjay, een hele beleefde en aardige Indiase meneer en bovendien een, voor Indiase begrippen, prima coureur. De meeste wist-je-datjes aan het einde van het verslag zijn afkomstig uit de hoge hoed van onze vrolijke vrind.
Enfin.. Agra.. Zo'n 5 uur rijden van Delhi. Een verschrikkelijke plaats waar je echt maar voor 1 ding komt en dat is het moderne wereldwonder, de legendarische Taj Mahal. (Uitspraak Tesj Mèhèèl). We hebben vanaf een rooftop bar de prachtige zonsondergang boven de Taj mogen aanschouwen en de volgende ochtend om 6 uur(!!) hebben we dit imposante gebouw van dichtbij en van binnen bekeken. 6 uur was ons aangeraden door onze (te) lieve hoteleigenaar, aangezien je dan EN de sunrise kunt zien EN de hordes (met name Indiase) toeristen die met bussen vol worden afgeleverd voor bent. Ondanks dat de zon achter een flink wolkendek opkwam, was het heerlijk om praktisch alleen op dit imposante complex rond te lopen. Het is lastig te beschrijven en op foto's te laten zien hoe indrukwekkend, perfect symmetrisch en tot in detail afgewerkt dit gebouw is.. Maar geloof me, dat is het! Een absolute mustsee voor eenieder.
Pushkar
Na de indrukwekkende Taj Mahal wachtte ons nog een autorit van 7 uur naar het pittoreske bedevaartsoord Pushkar. Onderweg nog een stop gemaakt bij de oude koningsstad Fatehpur Sikri. Deze stad is door de koning echter na 15 jaar alweer verlaten door een gebrek aan water. Een beetje research had de koning en zijn onderdanen een hoop werk gescheeld, maar ach.. Levert ons een paar prachtplaatjes op van een verlaten koningsstad.
De reis naar Pushkar duurde uiteindelijk wel wat langer dan 7 uur, omdat we zo nu en dan wat koeien moesten ontwijken. Om de een of andere reden besluiten koeien in India massaal hun roes uit te slapen midden op de snelweg. Tel daarbij op de rijstijl van de doorsnee Indiase chauffeur en je hebt zo een vertraging van een uur te pakken (als ze zich gewoon aan de regels zouden houden, zouden ze allemaal sneller op de bestemming aankomen, maar dat lijken de mensen hier in India niet helemaal te begrijpen).
In Pushkar hadden we een super leuk hotel met dito gastheren. Ze spraken niet heel erg goed Engels, maar vanaf de eerste dag hier waren we dikke vrienden (zie foto). We betaalden voor dit hotel, van alle gemakken voorzien, slechts 6(!) euro per nacht. We zijn hier ook lekker wezen shoppen, want het textiel is hier extreem goedkoop. Merel 2 'hippiereisbroeken' en 3 kettingen rijker voor zo'n 6 euro...
Verder is Pushkar een schattig klein en prima te voet te behappen plaatsje, gelegen aan een heilig meertje. Hindoe pelgrims komen hier voor allerlei rituelen in het heilige water. Hun god Brahma schijnt hier ook een verkwikkende duik te hebben genomen en de as van Mahatma Gandhi is hier uitgestrooid.
We hebben hier een dag rondgelopen om wat van de rituelen te aanschouwen en daarnaast hebben we een kamelensafari door de 'woestijn' gedaan. Van woestijn was weinig sprake doordat het regenseizoen is, maar ach.. Het gaat om de ervaring van het rijden op een kameel. Best leuk! Ik kreeg nog de gelegenheid om Merel te verkopen voor 50 kamelen.. Toch maar niet gedaan, denk niet dat ik met die kamelen door de douane kom.
Pushkar was eigenlijk de enige plek in India waar het een soort van rustgevend was (ondanks alle scooters die door de kleinste steegjes knallen en je links en rechts rakelings passeren). Maar lekker relaxed met zn vele rooftopterrassen en de koeien die lekker door de steegjes wandelen.
Jaipur
Op zo'n 3 uur rijden van Pushkar ligt de provinciehoofdstad van Rajastan, Jaipur. Jaipur is ook een oude koningsstad (Ja, de familie Akbar heeft behoorlijk wat kastelen uit de grond gestampt). Dit was de laatste bestemming waar Sanjay ons mee naartoe nam. Jaipur wordt ook wel de 'pink city' genoemd, al leert een kritische blik dat het roze toch verdacht veel lijkt op een soort bruin-rood.. Anyway, de oude stad bestaat uit stadsmuren en tig gates waarachter een gigantische bazaar zit van zo'n 2 vierkante kilometer. Erg leuk om door de smalle straatjes te lopen en mensen bezig te zien zijn met van alles en nog wat. Dit vonden wij eigenlijk nog veel leuker dan het ´pink´ en het koningspaleis. Wat ook erg leuk was, was dat het toevallig Teej festival was. Dit festival staat in het teken van het verzoeken van de goden om regen, met daarbij gepaard gaande verkleedpartijen, danspartijen en muziekpartijen.
Op dag 2 in Jaipur hebben we het Amber Fort bezocht, een kasteel zo'n 12km buiten Jaipur met een miniversie van de Chinese muur. Deze muur strekt zich zo'n 11 km uit over de heuvels. Het kasteel was erg leuk om in rond te dwalen, met name omdat er niets was afgesloten voor publiek en er geen route was.. Je kon dus overal gewoon in en kijken wat er achter de volgende deur of na de volgende trap te zien was. Zoals te zien op de foto, had ik het daarbij erg naar mijn zin!
Jodhpur
Na het afscheid van Sanjay moesten we voor het eerst deze reis op onszelf vertrouwen. We gingen treinen!! We zouden om 12u vertrekken, maar gelukkig attendeerde de hoteleigenaar ons erop dat de treinen in India nogal eens wat vertraging oplopen. Dankzij een website die de live-status van de trein bijhield, hoefden we niet 3,5 uur op het station te wachten, maar konden we nog even bij het hotel chillen. Uiteindelijk vertrokken we om 16u met de trein. We zaten in de 3rd A/C klasse. Deze klasse is bedoeld voor de meer welgestelden en heeft, zoals de naam al doet vermoeden, airconditioning. Daarnaast bestaat elke coupe uit 6 bedden (2 keer 3 boven elkaar). Dit is ook meteen het verschil met de 2nd (4 bedden) en 1st (2 bedden) A/C class. Het 'gewone' volk reist voor een appel en een ei in de 2nd sleeper class, welke een zelfde opbouw heeft als onze klasse, maar dan met een soort van gevangenistralies in plaats van ramen en niet of nauwelijks vaste bedden/zitplaatsen, dus de mensen slapen daar hutje mutje en in de raarste houdingen. Leuke belevenis, dat reizen in de trein.. Iedereen is lekker aan het eten en kletsen met elkaar en om de 10 minuten loopt er weer een mannetje met een enorme ketel door het gangpad 'CHAI?! CHAI?! CHAI?!'.. Niet te missen. Ook de Samosas en andere lekkernijen vliegen je om de oren en gaan als warme broodjes over de toonbank.
Deze treinrit was overdag en duurde slechts 6 uur, maar was in ieder geval een goede voorbereiding op wat nog komen ging.. De nachttreinen...
In Jodhpur hadden we een guesthouse gelegen op de heuvel met schitterend uitzicht op de stad en het fort dat boven de stad uittorent. Een prachtig gezicht. Jodhpur wordt ook wel de blauwe stad genoemd, maar gezien onze ervaring in Jaipur, waren we hierover wat sceptisch. Zeker nadat we vanaf de rooftop van ons guesthouse nauwelijks blauw zagen. Gelukkig kregen we de volgende dag waar voor ons geld. Na het beklimmen van het fort doemde aan de andere zijde van de rots de blue city op. De reden dat de mensen in deze wijk hun huizen massaal blauw zijn gaan verven schijnt te zijn dat dit insecten weghoudt. Ik heb niet meer of minder mosquitos gezien in dit gebied, maar een mooi gezicht is het wel! Prachtige azuurblauwe huizen met nauwe steegjes waar je heerlijk in kunt verdwalen (totdat je dezelfde koe weer tegenkomt en weer weet waar je bent). We hebben hier eigenlijk 2 dagen in rondgestruind en genoten van het alledaagse Indiase leven.
De rooftop restaurantjes waren ook hier weer genieten, met name om vanaf daar te aanschouwen wat zich op andere rooftops allemaal afspeelt. Erg leuk om te zien is dat de jeugd zo aan het eind van de middag zich massaal op de daken begeeft om te gaan vliegeren. Papieren vliegers met oneindig veel touw vliegen overal over de stad en strijden met elkaar om wie er het hoogste komt of wie de ander uit de lucht kan vechten. We hebben zelf ook nog even mogen vliegeren met de eigenaar van ons guesthouse... Het lijkt makkelijk..... Gelukkig slechts 1 vlieger gesneuveld en een paar kleine ingrepen, wel leuk om te doen!
Nachttreinen
Zo langzamerhand begon ons avontuur in India ten einde te komen en werd het tijd om ons langzaam richting Nepal te bewegen. Hiervoor moesten we eerst met een nachttrein weer terug naar Delhi (circa 10u reizen) en na een dagje bijkomen in Delhi doorreizen naar Varanasi (circa 12u reizen). De trein van Jodhpur naar Delhi had slechts 1,5 uur vertraging, dus dat was al een dikke meevaller! We hadden deze rit gelukkig de onderste bedden, wat het in en uitstappen van het bed een stukje makkelijker maakt. Om bij het bovenste bed te komen moet je namelijk behoorlijk flexibel zijn. We hadden het geluk dat Jodhpur het beginpunt van deze trein was, want anders slaap je gewoon onder het beddengoed van je voorganger. Er ligt namelijk per bed een tasje klaar met een kussen en 2 hoeslakens (kijkend naar de locals wordt de één als hoeslaken gebruikt en de ander als deken). Ik paste op slechts 10cm na in het bed, dus dat werd slapen in de foetushouding of een nekhernia oplopen. Ik koos voor het laatste, aangezien ik een nieuwe heup op mijn 30e wel errug vroeg vond. Kortom.. Een te kort, hard bed.. Maar met een lekker slaap-CHAI?!-tje is het ons toch gelukt een aardige nachtrust te pakken. Helaas bleek bij aankomst dat de o-zo comfortabele A/C een beetje gelekt had. Nouja een beetje.. Onder onze bedden en in het gangpad was een soort rivier onstaan die bij elke hobbel een andere stroomrichting koos en met name veel overtollig water loosde bij onze lager gelegen backpacks onder het bed. De schade bleef gelukkig beperkt tot wat natte kleding en een handwasje bij aankomst in Delhi. Bij de tweede nachttrein waren we met onze eerdere evaringen met treinreizen in India uiteraard uitstekend voorbereid. Wat Naan brood, koekjes en chips mee aan boord en checken of de airco niet lekt! Gelukkig niks aan de hand deze keer, behalve dan dat we het middelste en bovenste bed hadden voor de verandering. Gelukkig hebben we goed opgelet bij turnles vroeger en na een paar rek en strekoefeningen kwamen we vrij soepel in ons bed (Er midden in de nacht uit om te plassen en er vervolgens weer in gaat echter een stuk minder soepel kan ik je vertellen). Ook bij deze rit een vrij goede nachtrust gehad, met als voordeel dat ik mn benen gewoon uit het bed kon steken, doordat de mensen in India zo klein zijn dat ze er keurig netjes onderdoor pasten. De nadelen aan het bovenste bed waren dan wel weer dat rechtop zitten helaas onmogelijk is, doordat je ongeveer 20cm onder het plafond ligt EN dat het er stervenskoud is omdat de airco direct boven je flink aan het blazen is.
Al met al was het treinreizen in India een intense ervaring die we niet hadden willen missen. De CHAI?! Meneertjes, de gezelligheid in de trein, het om de 10 minuten een half uur stilstaan om onverklaarbare redenen, de schoonmaakmannetjes die met flink wat chemicaliën de vloer komen dweilen, het uitsparen van een hotelovernachting (erg belangrijk voor backpackers on a shoestring) en niet in de minste plaats de dorpjes en landschappen die je passeert.
Varanasi
Onze laatste bestemming in India was de heilige plaats Varanasi, gelegen aan de mother Ganga, oftewel de Ganges rivier. Elke dag komen hier duizenden hindoes om verschillende rituelen uit te voeren bij de diverse Ghats (plaats waar ze te water gaan) in de heilige Ganges. Daarnaast is Varanasi DE plaats voor de traditionele hindoecrematie. Veel hindoes slijten hun laatste dagen in Varanasi of worden hier na hun dood naartoe vervoerd om gecremeerd te worden en in de Ganges te worden uitgestrooid. Bij diverse Ghats worden er 24/7 crematies uitgevoerd. De overledenen worden bedekt met een kleed en bloemen door de streegjes van Varanasi gedragen en aan de oever van de Ganges verbrand met een door de familie gekozen houtsoort. Op het moment dat het lichaam is verbrand, wordt deze uitgestrooid in de Ganges en is de volgende aan de beurt.. Echt zo iets bizars om te zien.. Wij hebben het even vanaf het water mogen aanschouwen, maar het is niet echt te omschrijven wat je daar ziet. Datzelfde geldt overigens voor de verschillende rituelen die de hindoes in en om het water doen op verschillende momenten van de dag. Bijzonder om meegemaakt te hebben.
Varanasi wordt door Indiërs gekscherend ook wel VaraNasty genoemd. Dit is nogal een understatement. India is echt een ontzettend vies land met overal vuilnis, ratten, straathonden en stank, maar Varanasi spant wat dat betreft toch wel de kroon. Overal in de Ganges drijft afval en as van de ceremonies en dan zie je vrolijk wat kinderen zwemmen, mensen hun kleren of zichzelf wassen en volgens mij wassen ze er ook hun groenten in. Althans.. Nadat onze lichamen bijna 2 weken lang weerstand hadden kunnen bieden tegen de zogenoemde 'Delhi Belly' (oftewel de bijna onvermijdelijke voedselvergiftiging), ging het op de laatste avond in India toch nog mis... Na (super lekker) gegeten te hebben in een ogenschijnlijk prima restaurant, werd Merel een paar uur later al wat misselijk. De rest van de nacht heeft ze in verschillende houdingen boven de pot gehangen. De volgende dag was ik ook aan de beurt. Het ontbijt ging nog, maar daarna was ook ik niet van de WC af te slaan. Met heel veel pijn en moeite (en onderweg nog een orale technische stop) nog wat rijst gehaald om toch in ieder geval iets binnen te krijgen. Beide praktisch de hele dag op bed gelegen met flinke buikkrampen.. Geen pretje. De volgende ochtend zouden we om 10u met de bus (een busrit van 10 uur) naar Nepal reizen. Dit leek ons toch niet zo'n goed idee gezien onze fysieke toestand, maar helaas was het niet meer mogelijk om ons ticket om te boeken en is 20 euro weggooien bijna een dagbudget weggooien en dus geen optie.
Flink wat liters water met ORS, loperamide en wat nachtrust verder met (letterlijk) knikkende knieën dus toch maar de bus in de volgende ochtend. Denk dat zo'n busrit een ervaring is die elke backpacker wel eens heeft meegemaakt. Er komt geen einde aan en je vraagt je om de minuut af waarom het ook alweer zo leuk was om dit te doen. Tot overmaat van ramp bleek dat we aan de grens niet verder konden naar onze bestemming in Nepal, doordat de bus zo vertraagd was dat er vanaf de grens geen bussen meer gingen. Moesten we overnachten in het meest smerige en warme hotel waar we ooit in hebben gelogeerd... Laten we zeggen dat we op dat moment allebei even aan opgeven hebben gedacht. Helaas gingen er vanaf het grensplaatsje geen directe vluchten naar Eelde, dus was dat geen optie. We moesten wachten tot de volgende ochtend aan zou breken en we hopelijk weer wat energie zouden hebben om naar onze eerste in Nepal te kunnen reizen...... (Later meer........)
Interessante dingetjes over India
Een groot gedeelte van de inwoners van India is Hindoe. Dit maakt dat door de straten lopen een kleurrijk geheel is en je overal kleine tempeltjes ziet voor de verschillende hindoegoden.
Het feit dat vrijwel alle hindoes vegetarisch zijn en niet mogen drinken (wat velen toch stiekem doen) zorgde ervoor dat wij in 2 weken ook nauwelijks vlees hebben gegeten en alcohol hebben genuttigd (was wel te krijgen, maar redelijk aan de prijs).
We hebben veel (ook jonge en stoere) jongens gezien die hand en hand met elkaar over straat liepen. Niet omdat ze verliefd op elkaar zijn, maar dat toont je goede band met elkaar.
Overal waar je komt word je vrolijk begroet met 'Namaste!', gevolgd door een kleine buiging en de handen voor je borst tegen elkaar aan. Je doet hier al heel snel vrolijk aan mee.
Mensen in India doen vrijwel alles met rechts (lullig als je linkshandig bent). Dit geldt voor bijvoorbeeld iets aannemen of geven en eten. Ik heb het geprobeerd, maar met 1 hand eten (uiteraard zonder bestek) en dan je naan of chapati breken en mixen met curry is vrij pittig voor iemand met wat kleine motorische beperkingen.
Vrijwel iedereen in India rijdt in een witte Suzuki Swift. Dus lastig je auto te vinden in een drukke parkeergarage..
Al deze Suzuki Swifts in Delhi hebben overal deuken omdat de auto's hier nogal intiem zijn met elkaar. Er wordt weinig waarde gehecht aan het materiaal en carkissing op een druk kruispunt is er de normaalste zaak van de wereld. Mensen die wat meer waarde hechten aan hun auto, laten hier een extra bumper op plaatsen (overigens gewoon te verkrijgen aan de kant van de weg)
De vrachtwagens in India zijn mooi om te zien. Allemaal van die oude Tata trucks die prachtig kleurrijk beschilderd zijn en vaak op de achterklep 'horn, please' hebben staan. Alsof mensen al niet genoeg uitgenodigd worden om te toeteren in het verkeer...
Volgens Sanjay bestaan er geen verkeersregels in India en zijn er in het verkeer slechts 3 dingen belangrijk: 'Good horn, Good brakes and a) lots of praying'. Inderdaad een mooie samenvatting.. Toeteren om andere weggebruikers te laten weten dat je er bent, remmen om plots overstekende koeien te kunnen ontwijken en bidden dat je de eindstreep haalt.
Helaas worden toeristen in India door de armoede daar vaak gezien als een zak met geld. Ze proberen van alles om je geld afhandig te maken. Zo geven ze bijvoorbeeld maar al te graag ongevraagde guiding tours en informatie in ruil voor een paar Rupees. En tuktuk drivers weten wel eens te melden dat het hotel waar je een boeking hebt is afgebrand of gewoon niet meer bestaat. Vaak beginnen ze met 'first time India?', zodat ze weten of er een kans is dat je erin trapt. We hebben ons al snel aangeleerd soms maar even te zeggen dat we er eerder al een half jaar gewoond hebben.
De ergste 'scam' die we hebben meegemaakt is een vrouw met een klein kindje die ons vroeg om babymelk te kopen voor het kindje. Dit KAN je natuurlijk bijna niet afslaan. Blijkt dat de vrouwen een dealtje met een winkeleigenaar hebben en ze de opbrengst delen.
Het feit dat iedereen je ziet als een lopende zak geld, maakt het soms wel lastig. Sommige mensen willen je namelijk oprecht helpen of zijn oprecht geïnteresseerd in waar je vandaan komt en wat je in India komt doen. Het is echter lastig hier onderscheid in te maken, aangezien al meerdere malen na een leuk gesprekje ons toch iets aangesmeerd werd, erg jammer!
65% van de huwelijken in India is een georganiseerd huwelijk. We hebben hier meerdere mensen (met positieve en minder positieve ervaringen) over gesproken. Gelukkig krijgt de jeugd steeds meer de kans om zelf te kiezen met wie ze oud willen worden.
Je hoort slechte verhalen over hoe er met vrouwen wordt omgegaan in India. Je ziet wel verschillen en we weten natuurlijk niet wat er zich achter de voordeur afspeelt, maar het viel ons alleszins mee. Bij de Taj Mahal bijvoorbeeld waren er wel verschillende rijen voor mannen en vrouwen, maar je ziet ook heel veel taxi's en bussen beplakt met 'this taxi respects women' of iets dergelijks. Daarnaast is er in de metro een aparte coupé voor vrouwen... Voor de veiligheid goed, maar of dat de zaak op langere termijn ten goede komt...
Wat wel interessant is, is dat als we met een man in gesprek waren, de man vrijwel alleen met mij praatte en Merel soms compleet negeerde. Bij restaurants werd ik regelmatig gevraagd wat ik van het eten vond en Merel werd niks gevraagd. Daarentegen gingen vrouwen direct naar Merel toe en stond ik er vaak maar wat bij te kijken.
In India word ik overal aangesproken met 'sir'. Klinkt wel goed.. Denk dat ik die er in ga houden. Misschien ook wel wat om me zo door studenten aan te laten spreken, Sir Boer 😎
Ondanks het slechte imago en alle scams hebben wij ons geen moment ergens onveilig gevoeld in India. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en spreken over het algemeen goed Engels. Je kon prima savonds nog over straat (zelfs de straathondjes waren vriendelijk en begeleidden vaak een heel stuk van onze wandeling).
Gemiddelde kosten in India
Diner + drinken voor 2 personen: circa 10 euro
Overnachting incl ontbijt voor 2 personen: circa 10 euro
Treinrit: circa 10 euro p.p. voor nachttrein a 10 uur
Biertje: circa 3 euro voor 650ml
Nepal
De volgende ochtend voelden we ons gelukkig iets beter en stapten we weer vol goede moed de bus in voor de 4 uur durende rit naar het Chitwan National Park. Doordat het monsoon seizoen is in Nepal, was er al veel regen gevallen met als gevolg de nodige landslides. Hierdoor duurde onze rit uiteindelijk toch weer 7 uur met de nodige onverklaarbare stops onderweg, maar hier waren we inmiddels wel aan gewend.
Chitwan national park
Tijdens de busrit en bij aankomst in Sauraha viel ons gelijk al op dat het verkeer toch iets anders in dan in India. Minder drukte op de weg en een stuk minder getoeter. In het dorpje Sauraha (gelegen aan de rand van het National Park) was het ontzettend rustig. Juli en Augustus zijn namelijk het ultieme laagseizoen in Nepal, door de soms vrij hevige regens. We hadden het rijk dus praktisch voor ons alleen en gelukkig viel het daar (op dat moment) reuze mee met de regen.
Ik had erg uitgekeken naar het bezoek aan dit National Park, omdat je hier de kans hebt om wilde jungle olifanten, neushoorns, tijgers en beren te spotten. De dag voordat wij aankwamen liep er nog vrolijk een neushoorn door de hoofdstraat van het dorp. We besloten direct voor de volgende dag een jungletrekking te regelen.
De jungletrekking was nog niet eens begonnen of we werden erop geattendeerd dat er 2 neushoorns vlakbij gespot waren. En inderdaad.. Aan de overkant van de rivier waren 2 neushoorns heerlijk aan het grazen. Kaching! Dag kon al niet meer stuk... Vervolgens zijn we met een kano over de rivier gaan varen, waar aan weerszijden flinke krokodillen hun roes uit lagen te slapen. Daarnaast zagen we veel bijzondere vogels, een paar echte bambi hertjes en wat aapjes aan de oever van de rivier.
Toen begon de jungletocht. We hadden een gids EN een jager (met alleen een stok als wapen) bij ons. Dit omdat zo'n jungletrek niet zonder gevaar is. Bezoekers worden zo nu en dan aangevallen en met name de wilde olifanten schijnen erg gevaarlijk te zijn. Onze gids vertelde ook vrolijk over zijn aanvaringen met olifanten, neushoorns, tijgers etc. In ieder geval wisten we precies wat we moesten doen bij elk dier wat we tegen zouden komen.
Neushoorn: klim in een boom of verschuil je achter een grote boom, zijn die niet voorhanden, ren dan zigzaggend richting bebosd gebied.
Tijger: Blijf de tijger aankijken, draai je rug niet naar hem toe en loop langzaam achteruit (makkelijker gezegd dan gedaan lijkt me)
Beer: Blijf staan, kruip dicht bij elkaar en probeer zoveel mogelijk lawaai te maken om de beer af te schrikken.
Olifant: Ren voor je leven!!!!!
Aangezien we al neushoorns gezien hadden en we te horen hadden gekregen dat de olifanten elders waren gesignaleerd, besloten we na overleg met de gids vol voor het tijgerspotten te gaan. De kans om een tijger te zien is echter gering, maar onze gids had een aardig track record wat dat betreft, getuige zijn vele verhalen over aanvaringen met tijgers.
We hebben heel veel verse en minder verse tijgersporen gezien en op een gegeven moment was er een tijger gespot in de verte! Ik kan het niet met 100% zekerheid zeggen, maar we hebben wel iets gezien dat op het kleurenpalet van de tijger leek. Dus... Laten we maar gewoon zeggen dat we een tijger hebben gezien!
De tocht was sowieso al de moeite waard. Door hoog olifantengras en dichtbegroeide jungle, tot aan uitgestrekte velden met uitkijktorens en legio vogels. We zijn helaas niet verder gekomen dan een paar bambihertjes, wat apen, een toekan en een reuze hagedis. De spanning die je constant voelt, omdat er kans is dat je oog in oog komt te staan met een reusachtig wild dier geeft echter wel een vette kick!
Uiteindelijk als slagroom op de taart zagen we aan het einde van de tocht in de stromende moessonregen nog een neushoorn lekker baden in de rivier. Vervolgens liep hij kalmpjes op nog geen 20m afstand langs ons heen, indrukwekkend!
Het is niet echt het eerste waar je aan denkt in Nepal, jungle met tijgers, neushoorns en olifanten, maar het was wel echt super tof en spannend om te doen!
De volgende dag besloten we bij te komen van ons avontuur en wilden we rustig de omgeving verkennen met de scooter. We besloten naar de 20.000 meren te gaan, vlakbij het national park. Door de hevige regenval was het weggetje naar de meren niet bepaald in optimale staat. Vol goede moed begonnen we hieraan, maar met de 100 meter werden de plassen groter en het weggetje glibberiger. Voorzichtig aan en met de nodige natte voeten en glibberpartijen gingen we vooruit. Natuurlijk werden we aan alle kanten ingehaald door soepel rijdende en lachende locals. Maarja.. We hadden entree betaald, dus we MOESTEN en zouden die ellendige meren gaan zien en ze moesten en zouden potdikkie mooi zijn ook!!
Na ongeveer een uur te hebben gedaan over een stukje waar de locals een klein kwartiertje over doen, kwamen we aan op onze bestemming. Gelukkig bleken het inderdaad prachtige meren te zijn. Een beetje moerasachtig met hoge bomen en dichtbegroeide jungle er omheen. Hier hebben we een tijdje rondgewandeld en toen de lucht weer dreigend werd, besloten we maar weer terug te gaan. Als een volleerd motocrosser heb ik ons in 20 minuten teruggereden, een persoonlijk record. Geen track is voor Ewout te gek zeg ik altijd maar.
Ons avontuur bij het Chitwan national park hebben we afgesloten op een mooi plekje langs de rivier, waar aan de overkant een neushoorn ons ook nog even gedag kwam zeggen. De zonsondergang daarna was een mooi toetje na twee enerverende dagen.
Het plaatsje Sauraha waar we verbleven, stond overigens nog geen 5 dagen nadat we weg waren, volledig blank door de overstromingen die zeker 150 Nepalezen het leven heeft gekost. Toeristen en locals moesten met olifanten geevacueerd worden worden. Wij hebben hier dus erg veel geluk mee gehad en zijn net op tijd vertrokken naar de hoger gelegen gebieden...
Pokhara
Onze volgende bestemming was Pokhara. Dit is een stad gelegen aan een mooi bergmeer aan de voet van het immense Annapurna massief. Bij goed weer zie je de indrukwekkende sneeuwtoppen boven de heuvels uittorenen en weerkaatst worden in het water. Helaas zaten wij hier in het weekend met de hevige regenval die de overstromingen in Zuid-Nepal heeft veroorzaakt. Dit zorgde er ook voor dat de busrit naar Pokhara er 9 uur over deed in plaats van 6 uur. Bovendien was het doodsangsten uitstaan. Over verschrikkelijk slechte wegen, waar eerdere landslides nog duidelijk zichtbaar waren en langs diepe afgronden, zonder vangrail.
Onze eerste twee dagen in Pokhara zijn volledig verregend, wat ons mooi de tijd gaf eens een bezoekje aan de dokter te brengen. Onze voedselvergiftiging was inmiddels al meer dan een week geleden, maar toch voelden we ons allebei nog niet super. Verminderde eetlust, laag energielevel, diarree en buikkrampen vielen ons ten deel. Gezien de parasiet die Merel de vorige reis met zich heeft meegedragen, toch maar even een check. Onze poepjes zijn getest en gelukkig bleek er niets aan de hand, behalve een lichte afwijking van bacterien bij Merel. We hebben probiotica meegekregen en het advies flink wat ORS te drinken en bananen, yoghurt en rijst te eten. Ook daarna heeft het nog even geduurd, maar inmiddels kan ik zeggen dat we ons weer helemaal top voelen! Het ziekenhuisje was overigens keurig verzorgd en de dokter en het personeel waren erg vriendelijk en namen de tijd voor ons.. Super!
Op dag 3 in Pokhara was het eindelijk droog en besloten we een scooter te huren om de omgeving te verkennen. Als eerste zijn we naar de World Peace Pagoda op de top van een heuvel aan het meer gereden. Een schitterend witte Stupa met gouden kroon, omringd door de typerende Nepalese vlaggetjes. Een mooi kleurrijk geheel. Daarnaast hebben we hier genoten van het prachtige zicht over het meer, de stad en de omliggende bergen. Helaas was het net niet helder genoeg om de sneeuwbergen te kunnen zien, maar dat mocht de pret niet drukken.
Vervolgens hebben we nog een mooie waterval bezocht (die door de hevige regenval behoorlijk kletterde) en een grot, waar we echter niet echt in konden, doordat deze was volgelopen met water.
De avond hebben we in Pokhara zelf doorgebracht, lekker aan het meer in een leuk restaurantje. Sowieso een leuke plaats om te bezoeken met een hele relaxte sfeer.
We vonden het erg jammer Pokhara weer te moeten verlaten, juist omdat het bekend staat om de prachtige sneeuwbergen en de trekkings door de bergen en traditionele dorpjes. Helaas was dit echt niet mogelijk door de regen en het gevaar voor landslides. Het verhaal dat we hoorden van een Nederlandse vader en dochter die in een landslide met vallende stenen terecht waren gekomen bevestigde dit. Hierbij is een Brits meisje van 21 omgekomen en vader en dochter hebben dit zien gebeuren, dochter was ook flink gehavend aan haar been. Verschrikkelijk!
Betekende voor ons dat een trekking echt een no-go was en dat we door zouden reizen naar Kathmandu. We zouden hier graag nog eens terugkomen in het droge seizoen van Oktober - Maart. De sneeuwbergen wilden ons dat ook graag vertellen en op de ochtend van vertrek besloten ze zich nog even te laten zien. Super onverwacht, mooi en indrukwekkend!
Kathmandu
De reis naar Kathmandu was er weer eentje uit het rijtje 'lang, oncomfortabel en billenknijpen'. Maarliefst 9 uur zijn we onderweg geweest. Tijdje stilgestaan door een landslide even verderop, vervolgens een lekke band en tot slot de avondspits in Kathmandu. Het was me het ritje wel weer...
We hoopten hier in de omgeving van Kathmandu alsnog een trekking te kunnen doen, maar het leek niet veel beter dan in Pokhara. De hele avond, nacht en ochtend heeft het geregend. Toen het weer droog was besloten we de stad te gaan verkennen.
Kathmandu betekent letterlijk vertaald 'stad van hout'. Dit was terug te zien in de vele oude houten gebouwen en houten details (met name ramen) die we zagen. Ook overal op straat werd prachtig houtsnijwerk verkocht. Helaas zijn in Kathmandu de gevolgen van de aardbeving in 2015 nog duidelijk zichtbaar. Van veel oude gebouwen (daterend uit de middeleeuwen) en Durbar Square, het centrale plein met paleizen en tempels, is weinig tot niets meer over. De wederopbouw komt maar mondjesmaat op gang en het geld dat vanuit de hele wereld gedoneerd is, lijkt vooral besteed te zijn aan het bouwen van ontzettend lelijke, statige regeringsgebouwen.
Nadat we het oude centrum bezocht hadden hebben we de 'monkey temple' beklommen. Een enorme stupa op een heuvel, van waar je een prachtig uitzicht hebt op de stad. Het enige nadeel hier was, je raad het al, de apen. Beneden bij de tempel werd iemand voor ons al beroofd van een zak fruit en ook wij werden niet al te lief benaderd door deze brutale beesten. Tip die we mee hadden gekregen, niets in je handen of los uit de tas en de aapjes vooral niet aankijken. Toch lieten de aapjes af en toe hun tanden aan ons zien, wat geen goed teken is... We zijn er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Kathmandu valley
Nadat we van wat locals gehoord hadden dat het weer wat beter scheen te worden, hebben we toch maar besloten een trekking te gaan doen. Niet in het hooggebergte (dat wordt zwaar afgeraden), maar in de nabijgelegen Kathmandu vallei. Wat is een bezoek aan Nepal nou zonder trekking door de bergen en langs tempels met de kleurrijke vlaggetjes...
We kregen een privégids mee en gingen op pad voor de lange tocht van Nagarkot naar Dhulikhel. In beide plaatsen kun je met helder weer de Mount Everest en het Annapurna massief zien. Niet dat wij ook maar een sprankje hoop hadden dat we dit zouden kunnen zien. We hoopten gewoon dat het droog zou blijven en we misschien wat van de omgeving zouden kunnen zien. De tocht zou zo'n 6 uur duren, en gezien het profiel (bergop - bergaf) van de hike beloofde dit een pittige dag te worden. Het plaatsje Nagarkot was in nevelen gehuld toen we daar aankwamen, ook het eerste uur van de tocht was er niets dan mist te zien.. Het zal toch niet hè....
Gelukkig begon het daarna voorzichtig open te breken en keken we uit op wat aardappel en corn plantages. Hier liepen we vervolgens midden tussendoor wat erg mooi was om te zien. Net als bij de rijstterrassen worden deze gewassen op verschillende lagen tegen de heuvel aangebouwd. Leuk om te zien was dat het boven op de bergen begon met aardappels, dan corn en lager bij de rivieren werd rijst verbouwd (komt door de hoeveelheid water dat elk gewas nodig heeft). Dit gaf een mooi kleurrijk geheel, van groenbruin naar geelgroen naar felgroen.
Bij onze lunch waren de wolken helemaal opengebroken en hadden we een adembenemend mooi uitzicht over de omgeving (helaas NET geen sneeuwbergen te zien). Het vervolg van de tocht was zwaar, maar adembenemend mooi.. Door dorpjes, graanvelden en langs tempeltjes. Onze camera's hebben overuren gemaakt. Bij aankomst in Dhulikhel waren we kapot en behoorlijk verbrand (door alle regen van de week ervoor waren we de zonnebrandcreme natuurlijk vergeten). We werden nog even getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven de bergen en konden ons opmaken voor dag 2.
Dag 2 bracht ons van Dhulikhel naar Panauti. Ook op deze dag hadden we weer geluk. Wolken en zon wisselden elkaar af en we bezochten weer een tempel met een mooi uitzicht. De afdaling van deze tempel naar de vallei was een mooie. De trap naar beneden was volledig omkleed met de rode, gele, blauwe, groene en witte vlaggetjes. Hierna werden we getrakteerd op een wandeling door felgroene rijstvelden en middeleeuwse dorpjes. In één van de dorpjes was een festival aan de gang, waar kinderen verf op elkaars gezicht smeerden en mannen met maskers aan het dansen waren.. Bijzonder om te zien.
Deze dag vloog voorbij en voor we het wisten hadden we onze eindbestemming bereikt. Vermoeid, maar ontzettend blij dat we het toch hebben gedaan!
We werden door onze goedlachse en vriendelijke gids vervolgens afgezet in Bhaktapur. In deze oude koningsstad zouden we nog een nachtje blijven, voordat we weer terug naar Kathmandu zouden gaan.
Bhaktapur
Bhaktapur is tijdens de aardbeving nog zwaarder getroffen dan Kathmandu. Het was de best bewaard gebleven koningsstad van Nepal, maar hier is helaas weinig meer van over. Het oude centrum schijnt volledig te hebben bestaan uit tot in detail afgewerkte houten huizen en pleinen met tempels van verschillende dynastieën. Doordat dit gebied prijkt op de werelderfgoedlijst van Unesco, is veel al in ere hersteld of wordt op dit moment in dezelfde stijl herbouwd. Toch is overal nog veel puin te zien en zijn in de kleine straatjes rondom de pleinen de gevolgen van de aardbeving nog heel goed te zien. Veel huizen worden met steunpilaren nog overeind gehouden, maar een nieuwe aardbeving zou voor deze regio catastrofaal zijn..
Wat mooi was om te zien, was dat studenten massaal geld in aan het zamelen waren voor de slachtoffers van de huidige ramp die Nepal trof, de overstromingen. Met grote spandoeken proberen deze studenten hun steentje bij te dragen. We hebben ze ook op verschillende plekken in Kathmandu zien staan. Hopenlijk wordt het geld besteed aan een wat meer permanente oplossing voor de jaarlijkse overstromingen.
In Bhaktapur hebben we een dagje rondgelopen en vooral het slapen in een oud houten huisje (dat nog wel overeind stond) met verdomd lage plafonds was een leuke ervaring.
Kathmandu part II
Onze laatste dag in Nepal hebben we het rustig aangedaan in Kathmandu. We hebben de reusachtige Bodnath Stupa bezocht. Deze was volledig weer opgebouwd na de aardbeving en werd nu keurig onderhouden. Toen we daar waren werd de boel weer even opnieuw geverfd. Al zat er weinig logica in de manier waarop, er liepen wat mannetjes met kwasten door elkaar heen en iedereen deed maar wat (zo leek het). Maargoed.. Het felwitte met de gouden piek stak mooi af tegen de strak blauwe hemel (jaja, het weer was echt een stuk beter geworden!).
Uiteraard hebben we nog wat souvenirs meegenomen (de vlaggetjes mochten natuurlijk niet ontbreken) en genoten van het rijke aanbod van eten in Kathmandhu. Als lunch een onvervalst patatje oorlog (bij de enige toko in Nepal die patatjes niet slap of met oliebol smaak kan maken) en als diner een heerlijk Israëlisch falafel en smeersel gerecht, mjam! Na alle curry en rijstgerechten ben je op zijn tijd ook wel eens toe aan iets anders.
Al met al heeft Nepal ons absoluut verwend. De lieve mensen, de jungle in het zuiden, de prachtige berglandschappen in het noorden en het mogen proeven van een mix van verschillende culturen.
Interessante dingetjes over Nepal
In Nepal spreken ze praktisch dezelfde taal als in India (In India spreken ze meerdere talen, maar het Hindi wordt gezien als nationale taal). Dus ook hier werden we overal met een vrolijk 'namaste!' begroet.
Nepal is een mix van culturen. Zo worden verschillende tempels gebruikt door zowel hindoeisten als boeddhisten. Dat gaat prima samen! Veel mensen in Nepal zijn zowel hindoeistisch als boeddhistisch.
Door de verschillende invloeden heeft Nepal een rijke keuken, waar je een mix van Indiaas, Chinees (Tibetaans), Japans en Westers kunt eten. De Tibetaanse Mo Mo was onze favoriet (soort mini bapaobroodjes)
Ook aan de gezichten is de mix van culturen goed te zien. Een Nepalees is er niet gemakkelijk uit te pikken. De één ziet er uit als een Japanner, de ander als een Tibetaan, de ander als een Mongool (niet te verwarren met....) en weer een ander als een Indiër. Gaat goed samen allemaal!
Voor de diabetici onder ons is Nepal een moeilijker land om te bezoeken. Naast de vele koolhydraten in de rijst en het witbrood is een frisdrankje drinken nogal prijzig. Een cola zero is 3 keer zo duur als een gewone cola. Gelukkig is een limesoda dan weer het goedkoopste drankje dat ze aanbieden, en nog super lekker ook!
In Nepal rijden wederom veel Suzukis, maar het meest geziene merk is Mahindra. Ook scooters zijn van dit merk. Verder zijn de Tata trucks hier net zo kleurrijk als in India.
Toen we een scooter huurden in Nepal werden we raar aangekeken toen we vroegen om 2 helmen. Het is namelijk gebruikelijk dat alleen de bestuurder van de scooter een helm draagt. Beetje vreemd.. Alsof de voorste persoon alle klappen opvangt als je valt..
Boeddha wordt niet voor niet zo dik afgebeeld. Hij heeft het namelijk erg goed voor elkaar. Menig boeddhist in Nepal schenkt de helft van zijn zuurverdiende spaarcentjes aan Boeddha. Geen wonder dat de boeddhistische tempels de eerste waren die weer opgebouwd waren na de aardbeving.
Gemiddelde kosten in Nepal
Diner + drinken voor 2 personen: circa 8 euro
Overnachting incl. Ontbijt voor 2 personen: circa 13 euro
Busrit: Circa 6 euro voor 8 uur bussen
Biertje: Circa 3 euro voor 650ml
1 Reactie
-
Petra:14 september 2017Fantastisch mooi verhaal Ewout. Heel veel herkenning. In 1977 was ik in India en Nepal met vwbusje. In India hebben we ook bijna alle steden aangedaan. En in Nepal hadden we het geluk dat we de sneeuwbergen hebben gezien,en ook een trekking door de jomoson. Met gezicht op de anapurna. Wij hadden ook een pracht trip. Hoop dat je nog meer schrijft. Alles is zo herkenbaar. Veel plezier jullie beiden op jullie reis. Groetjes Petra
